| |
Δεν ηταν καδρο οπου την φυλαγα καλα
Ουτε συρταρι για να ανοιξει με κλειδι
Ηταν μια θεση στο μυαλο μου
Πολυ σκληρο να αποκοπει
Εκανε στροφες, ειχε και γυρισματα ωραια
Μα δεν την εφτασα ποτε
Ποσες φορες προσπαθησα να την παρω στα χερια μου
Και να την δειξω σε ολο τον κοσμο
Να χαρω γι'αυτο που εχω
Ομως δειλιαζα
Και οσο δειλιαζα αυτη χανοταν
Υπηρξαν στιγμες που ετρεχε,
Ενα χαρτι με χρωμα, ειχε πανω κατι σαν σκια
Που αχνοφαινοτανε
Ωρες ωρες το μυαλο μου υπεκυπτε
Και εγω δεν μπορουσα να το σηκωσω
Με σκοτωσε και επεσα
Και με το πεσιμο αυτο,
Εγινε κομματια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
