Πολυτιμα πετραδια

Δημιουργός: ΣΟΥΡΜΠΙΤΣΑ

οτι πολυτιμο κρατω...πολυτιμα το προσεχω

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μικρο κοριτσι ημουνα
κι επαιζα ανεμελα στη παραλια επανω
Στα γαλανα νερα πλατσουριζα και χαχανα σκορπουσα
Γαραγαρο γελιο....σαν το νερο
που τοσο λαχταρουσα!

Κοχυλια μαζευα και στο αυτι κολουσα..... γιατι..
σ' ενα παραμυθι λεει διαβασα
πως ιστοριες ελεγαν κρυφες.....
κι αυτες αναζητουσα

Και το κοχυλι μιλησε.....το ακουσα
Μου ειπε...
Ψαξε και βρες....
Πολυτιμα σαν τα ματια σου
Καθαρια σαν τη ψυχη σου, γνησια σαν αυτα που ακους....
και δωσ' τα στη "ζωη" σου

[Περασαν χρονια .. .... γρηγορα
Θυμαμαι εκεινη τη μικρη
τη βλεπω στο καθρεφτη...
αναμεσα σε φυλωσιες, αναμεσα σε πληθη
ιδια ειναι δεν αλλαξε
... κατι πληγες προστεθηκαν,
τα ψεμματα και τα φτηνα τα βλεμματα

Δεν ανταπεδωσε ποτε, δεν ηξερε το τροπο.
Ηθελε μονο ν' αγαπα πολυτιμα πετραδια,
και το κοχυλι πιστεψε που ειπε πως υπαρχουν
κι ετσι στο καθρεφτη της κοιτα...
μ' ελπιδα να βλεπει το παιδι,
το μονο μαρτυρα σ' αυτο!
Κραταει ελπιδα στη καρδια, οπλο της την αγαπη
που εχει μεσα στη ψυχη.....]

Στην αμμο αναμεσα εψαχνα...πολυτιμα πετραδια να βρω....
κανεις δεν μου 'πε ομως....
πως μια ζωη αυτα θ' αναζητω,
δυσκολα θα τα βρω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-04-2009