Λευκος Θανατος

Δημιουργός: DEMO 55, ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ

Μια απ της πιο θανατερες μαστιγες του κοσμου μας...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε δρομους σκοτεινους & βρωμικους,
περπατωντας τη νυχτα μοναχος,
ζωντας μεσα σ'ενα γυαλινο κοσμο,
με ψευτικα ονειρα & ελπιδες τρελλες
χαμενος σ'εναν ψευτικο παραδεισο
βουλιαζωντας στον βουρκο τον λευκο,
να μην ξαναγυρισω προσπαθω.

Με μυαλο χαμενο
κορμι προδωμενο,
μεσα στης πολης
τους δρομους γυρνω,
μην ξερωντας
τι ψαχνω ή τι θα βρω.

Μεσα στα στενα σοκακια
πεφτει η νυχτια,
τριγυρω μου απλωθηκε
παραξενη ερημια,
περιεργα οραματα
βλεπω στον ουρανο,
ενας αγγελος με καλει
επανω να ανεβω.

Κι ομως δεν μπορω
μακρια να κρατηθω,
γιατι μονο μ'αυτο
νομιζω οτι ζω.

Οσο κι αν προσπαθησα
να μεινω μακρια
τον ελεγχο μου εχανα
μαζι με τα μυαλα.

Μερα με τη μερα
λεπτο με το λεπτο,
το σωμα μου το ενιωθα
να λιωνει στον πυρετο.

Το ξερω θα ρθει η ωρα
θα ρθει η στιγμη,
που θα βγει η ψυχη μου
να φυγει σαν πουλι.

Μακρια να φτερουγισει
σε τοπους μακρινους,
αγγελους να γνωρισει
κι ουρανιους θυσαυρους.

Παθος φοβερο
απαισιο,φριχτο
σιγα σιγα μου σβηνεις
ελπιδες για να ζω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-04-2009