της εφηβείας ο έρωτας

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θυμάμαι είχε κόκκινο, η νύχτα χρώμα πάρει
Κι απάνω μας κρεμότανε ψηλά στον ουρανό
Ολόγιομο, κι ολόφωτο τ’ Αυγούστου ένα φεγγάρι
Κι εσύ έσκυψες , με φίλησες και μου πες: «σ’ αγαπώ»

Στα μάτια σου ξαγρύπναε του πέλαου το κύμα
Τα μάγουλα σου κόκκινα γαρύφαλλα ανοιχτά
Κι οι δυο ντυμένοι μοναχά της εφηβείας το ντύμα
Αθώοι, ανυποψίαστοι για το αύριο , το μετά

Σαν χρυσαλίδα που πετά στο φως κεριού από πάνω
Με κίνδυνο στη φλόγα του ν’ αγγίξει, να καεί
Συνέχεια στη σκέψη σου γυρνώ , μα δε σε φτάνω
Γιατί ήσουν τόσο ιδανική για να σαι αληθινή

της εφηβείας μου ο έρωτας
με σφάζει δίχως να ρωτά
και νόμιζα ήταν ψέματα
μα έχω γεμίσει αίματα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-05-2009