Η μοναξιά

Δημιουργός: mytilinia, georgia simini

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΓΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΗ ΠΑΡΕΑ!ΧΑΡΗΚΑ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΙΔΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ!!!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η ΜΟΝΑΞΙΑ

Όταν το σκοτάδι πέφτει, η μοναξιά καλπάζει σαν άτι κι ετοιμάζεται να’ ρθει
μα το μυαλό μου θολώνει κι ό,τι όμορφο, γκρεμίζει σα να μην είχε ποτέ χτιστεί!
Τεράστια γιατί υψώνονται μπροστά μου και η καρδιά μου πάλι λιγοψυχεί
γιατί νιώθω σαν ένα μικρό παιδάκι, που κανένας όμως δεν επιθυμεί.

Πονάω γιατί νιώθω μόνη, ανάμέσα σε κόσμο κι όμως τόσο μοναχή
από σκάρτες κουβέντες και ψεύτικα λόγια, μοιάζω να έχω περικυκλωθεί.
Μια αλλιώτικη πλάνη, ίδια με αλάνι, κοντά της βλέπω κι απόψε να με καλεί
κι αναρωτιέμαι για πόσα βράδια, αυτή η πλάνη θέλει, να μ' ακολουθεί;

Η μοναξιά ντυμένη με αραχνιασμένα πέπλα, ετοιμάζεται κι αυτή να ρθει
έρχεται να με λαβώσει, να με πληγώσει, να δείξει εκείνη πως είναι δυνατή.
Κι εγώ, με ένα δάκρυ κι ένα σπασμένο σ’ αγαπώ, να ψάχνω ξανά το λυτρωμό μου
μα αυτός ν' αργεί, καθυστερεί κι ενώ τον επροσμένω, αυτός δεν λέει να ρθει.

Κι αυτές οι σκόρπιες λέξεις, τόσο φτηνές, τόσο μικρές, τι τάχα να μου πουν;
ψέματα, καλοφτιαγμένα θέατρα με παίζουν χρόνια, δίχως να ντραπούν.
Άνθρωποι ντυμένοι, με το μανδύα της υποκριτικής, απάνω μου ξερνούν
χώρια ο καθένας δίνει την παράσταση του κι έπειτα κι άλλοι ακολουθούν.

Καλή μου μοναξιά, σε έχω πια μάθει και μ’ έχεις κι εσύ μάθει τόσο απελπιστικά
μα σαν τρυπώνεις απ’ το παράθυρο μου, με κάνεις να νοιώθω τόσο απειλητικά
κι εσύ εκεί, πάλι γελάς που μ' έκανες δική σου
μια ψυχή που πάλευε να αντισταθεί, έγειρε και κείνη με τούτο το κορμί.


ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΙΜΙΝΗ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-05-2009