Γράμμα σ' ενα Ποιητή

Δημιουργός: Μετέωρος Άγγελος

Ενάντια στη λήθη του καιρού

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]«Ποιος θα θυμάται ότι πέρασα από δω…
Σκιές τα ίχνη μου στο πέρασμα του ανέμου.» Σπήλιος Παπαγιαννόπουλος[/I]

Κάθε που νύχτωνε σημάδευες πορεία
κι ήταν ακίνητο το πέλαγο, φαντάσου
έμενε ακόμα δρόμος ως την ουτοπία
γύρευε η πένα, θηλυκιά, το άγγιγμα σου

Φεύγαν καράβια για τις άκρες τ' ουρανού
κι εσύ στην άγκυρα πισθάγκωνα δεμένος
έστελνες στίχους στις σειρήνες του νησιού
που πρωτοδιάβαινες τη νιότη μαγεμένος

Είχες παιδιά τα κύματα, τα ορφανά νησιά
όσα ξεμείνανε στη μέση μιας πορείας
και μια πυξίδα που σ' απόδιωχνε μακριά
στα βαθυγάλαζα νερά της νοσταλγίας

Τραγούδισες για βήματα, για χρόνια παιδικά
για τα φεγγάρια που οι νύχτες σου υφάναν
για κάποια όνειρα-καράβια στεριανά
που οι αδίστακτοι καιροί δεν τα σαλπάραν

Τα λόγια που αγέννητα στο φως ναυτολογούσες
έλαμπαν ακατέργαστα πρωτογενή σμαράγδια
απ' τις πηγές αρχαίων μουσών σαν κοινωνούσες
την κάθε λέξη χάρασσαν της γνώσης τα σημάδια

Στα ανοιχτά του αστρικού αρμενισμού
βρήκες μια έξοδο στο Άλφα του Κενταύρου
κι αν τ' αναγνώρισες σημείο αφανισμού
δεν πισωγύρισες μπρος στη θωριά του Μαύρου

Έτσι απέδρασες σε μια ριπή τ' ανέμου
σ' αυτό το σμίξιμο ανατολής και δύσης
προσκυνητής απ' την αρχή του πεπρωμένου
κάθε χαμένο σου σκοπό να συναντήσεις

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-05-2009