Όλα μας τα όνειρα

Δημιουργός: Kostis Zorbas

δεν μπόρεσε να έρθει...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όταν η μοίρα με ξεγέλασε, μου έδειξε μια γυναίκα
την έκανε προσκύνημα και του μυαλού μου Μέκκα.
Ευχή ή κατάρα μακρινή, ελπίδα μου έτυχε και μένα
να ζω λαθραία τη στιγμή, που το σύμπαν γίνεται ένα.

Όλα όσα για χρόνια αγαπώ, έγιναν ένα πρόσωπο.
Αυτό μου πήρε το εγώ και μ’ αφήσε απρόσωπο.
Μου άναψε φωτιά μεγάλη και μου ‘πνιξε τα στήθια
καθώς φαινόταν πως αυτό ήτανε όλη μου η αλήθεια.

Τον πρώτο χρόνο άγγιξα, δεν μπόρεσα να φτάσω.
Το δεύτερο μονάχα κοίταζα, έτρεμα μην το χάσω.
Τον τρίτο και τον τέταρτο προσπάθησα να μιλήσω,
Τον πέμπτο δε με πότισε, μ’ άφησε να σαπίσω.

Ζητούσα μοναχά να ‘ρθεις, τη γλώσσα να μου λύσεις
προτού τα όνειρα γλυκά να γίνουν παραισθήσεις.
Μα ο ήλιος ψηλά δεν άντεξε και κρύφτηκε νωρίς
κι έμεινα εγώ να περιμένω, Ανατολή μου να φανείς.

Αλήθεια λεν πως όλα μας τα όνειρα που κάναμε παιδιά,
με δάκρυα πάντα φεύγουν και στοιχειώνουν την καρδιά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-05-2009