Αθωότητα

Δημιουργός: azoritis, Γιώργος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Την ανάσα σου ψυχή μου αιχμαλώτισα
στων χειλιών μου την απέναντι την άκρη
κι'όλα τα αστέρια τ'ουρανού μου ρώτησα
πως γεννιέται και κρατιέται ένα δάκρυ.

Το χαμογελό σου κόκκινο ζωγράφισα
στων ματιών μου τον αβάφτιστο τον πόνο
μια ζωή ακοίμητα για σένα κράτησα
μη μου φύγει στο σακάτη τώρα χρόνο.

Την φωνή σου την καθάρια αποστήθισα
στου μυαλού μου τα κατάμαυρα βαθειά μου
και αφού για χρόνια τη σιωπή συνήθισα
στων καιρών τη βουβαμάρα συντροφιά μου.

Το ζεστό φιλί σου άσβηστο το άφησα
φυλαχτό μες την καρδιά μου έναν ήλιο
και τις κρύες μέρες κάπου που συνάντησα
σαν τον πιο καλό με ζέσταινε το φίλο.

Όλα σου τα λόγια που ζωές μου μέθυσα
άγιες τις έκανα γραφές δικές μου
των σοφών μου όλες τις σοφίες έφτυσα
κι'ήτανε της μέρας οι επιστροφές μου.

Την στερνή φορά χαρά μου που σ'αγκάλιασα
πριν χαθείς σε κόσμους που εγώ δεν τρέχω
και την αθωότητα της ώρας χάλασα
ξέρεις φτάνουνε τα λίγα σου που έχω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-05-2009