Ματωμένη γη

Δημιουργός: suaddo

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τον κοσμο σου εκλεισες μια νυχτα μες στη παλαμη
τον ουρανο σου τυλιξες σ ένα λευκο χαρτι
και δρομο πηρες στο σκοταδι να βρεις λιμανι
ταξιδι ονειρου μακρινο στη ματωμενη γη

Γοργονες προστυχα βαμμενες, πορνες του δρομου
ληστες, παλιατσοι, πειρατες γελουν ειρωνικα
στεριες πλαγιαζουνε στο χωμα υγρης αβυσσου
οριζοντες πλαθουν σκιες και γνεφουν νεκρικα

Τρυπιοι οι χαρτες και σκισμενοι κι εσυ στη τρυπα
σ’ ένα παιχνιδι μιας ζαριας στημενη η ζωη
φαναρια κοκκινα, φεγγαρια που σταζουν αιμα
παραξενη η χωρα αυτή στη ματωμενη γη

Αλκοολ που λιωνει στο κεφαλι σε αδειες ωρες
ψυχη με πετρινα φτερα πεταει στους βυθους
στο ξυλο πανω καρφωμενη μια οπτασια
δεν εχει στομα, μα μιλα για ξορκια κι οιωνους

Μαυρη η θαλασσα του νοτου πνιγει τις σκεψεις
και την σημαια στον ιστο την πηρε η βροχη
ψευτης ο ηλιος και οι μερες μες στη κλεψυδρα
παραξενα κυλουν κι αργα στη ματωμενη γη

Χωματινος καπνος, τσιγαρα που σταζουν πισσα
και στο καταρτι ο ουρανος μιλα ψιθυριστα
μια τρικυμια στο μυαλο σου οργες ξεσπαει
κι οι παραισθησεις ζωντανες με δυο μισα κουπια

Φευγουν ασαλευτα τα χρονια, φυλλα που πεσαν
κι εσυ παλευεις να σωθεις με ένα παλιο σκαρι
ειν’ η πυξιδα χαλασμενη, τ’ αστερια σβησαν
κυκλους να κανει η φυγη στη ματωμενη γη

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-06-2009