Ξέρεις

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ξέρεις πως σε προσμένω με αγωνία, στη συντριμμένη μου ζωή
Στη γή που ο πόθος άφησε καιρούς, σε πέλαγα και βουνά
Στη μοναξιά και στην ανία, στη γερασμένη μου σιωπή
Απο τα πέτρινα ως τους καημούς ,στο δρόμο σου η καρδιά μου ακόμα καρτερά

Το χθές μου είναι οτι έχει μαραθεί,αστέρι σβησμένο στην ομίχλη και στ’αγέρι
Αχαλίνωτη μου ζούγκλα ,φρίκη,στο μυαλό μου κοιμισμένοι μύθοι
Τα όνειρά μου ερημότοποι στεγνοί,χαμένοι στο πρώτο χαραμέρι
Πεινασμένοι λύκοι ,σπαραγμένοι στην απέραντη μου λήθη

Μα μη μου παίρνεις τη θύμησή σου,στα στήθια μου άφησέ την
Η πίκρα μου να ξεδιψάσει,πριν ανέβω στα τελευταία μάυρα χιόνια
Μη μ’αρνιέσαι τη μορφή σου,στη ψυχή μου άνοιξέ την
Στη σκιά σου για να φτάσω,να πιώ απ’τη δροσιά σου την αιώνια

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-06-2009