Για τη Δικαιοσύνη που αγνοείται

Δημιουργός: Ξεθωριασμένη Αστερόσκονη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θα ρίξουνε κόκκινη σκόνη στα μάτια σου
Για να βλέπεις μόνο αίμα.
Θα στολίσουνε με ήλιους τις νύχτες σου
Για να φοβάσαι το σκοτάδι όταν θα ξημερώνει.
Θα μουντζουρώσουνε το πρόσωπο του έρωτα
Για να μη θυμάσαι ούτε καν πώς μοιάζει.
Αν έχεις πολλά να πεις θα σου ξεριζώσουνε τη γλώσσα.
Θα πνίξουν την αγέννητη φωνή σου,
Πριν διασχίσει τα στένα του κόσμου.
Αν αγαπάς θα καταβροχθίσουν την καρδιά σου,
Θα την κεράσουν στα σκυλιά τους που πεινάνε.
Θα σε φιμώσουνε με κολακείες για να μην ουρλιάζεις
Πως χωρίς καρδιά πεθαίνεις.
Θα ζουν απομυζώντας τη ζωή σου,
Πίνοντας της λάμψης σου το νέκταρ, ξύπνα.
Θα γελάνε ακατάπαυστα καθώς θα σέρνεσαι στο χώμα.
Θα σου κλέψουνε τους ουρανούς
Και θα σου κλέψουν και τ’αστέρια.
Και συ ο δύσμοιρος θα ψάχνεις θησαυρούς και λάφυρα χάμενα,
Στα άδυτα της γης και στα μπουντρούμια.

Δικαιοσύνη. Δυσανάγνωστη λέξη, κόλλησε θαρρείς στο βλέμμα των παιδιών.
Δυσεύρετη λέξη, μην ξεφυλλίσεις λεξικό, θα’χει σβηστεί εδώ και χρόνια.
Δικαιοσύνη. Δύσκολη λέξη, μην προσπαθείς να την προφέρεις,
Θα σου προκαλέσει δυσλεξία.
Δύσπεπτη λέξη, μην την καταπιείς γιατί δεν θα την χωνέψεις.
Λιγοστεύει τ’οξυγόνο στην ατμόσφαιρα κι η Δικαιοσύνη απούσα.
Ίσως αυτό να εξηγεί τη δύσπνοια,
Ίσως αυτό να εξηγεί τη δυσφορία.
Ίσως και πάλι να ‘ναι όλα μια ψευδαίσθηση,
που γεννάει το μυαλό γι’αυτά που δεν τα γέννησε η φύση.
Δικαιοσύνη... λες να μην σε γέννησε ποτέ κανείς; Τι κρίμα.

Κρίμα. Να πεθαίνεις τη στιγμή που ήθελες να ζήσεις,
Κι η δικαιοσύνη να λείπει διακοπές στη Χώρα του Τίποτα,
Στη Χώρα του Ποτέ και του Αντίο,
Κακόγουστο το αστείο. Παραιτούμαι.
Κρίμα. Να πεθαίνεις τη στιγμή που ήθελες να ζήσει,
Κι η δικαιοσύνη να θαυμάζει την απαράμιλλη θέα της γης
Απ’τον πλανήτη της Αλήθειας. Άπειρα μίλια μακριά
Ο φλογερός πλανήτης της Αλήθειας.
Κρίμα. Να πεθαίνω τη στιγμή που ήθελα να ζήσω.
Να πεθαίνω σου λέω τη στιγμή που το τρένο έπαιρνα
Για να βρω τη Δικαιοσύνη.
Τη στιγμή που κόντευα –το πιστεύεις;- τουλάχιστον να την αγγίξω.
Δεν αλλάζω γνώμη. Στ’ορκίζομαι πως θα τη βρω
Και ύστερα θα φύγω με χαμόγελο στα χείλη.
Ίσως , λέω ίσως, και με δάκρυ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-06-2009