Τ' αγέρι του δειλινού

Δημιουργός: Ζήνωνας

Έτσι απλά, για να σπάσω για λίγο τη σιωπή που δεν αντέχεται... Αφιερωμένο στην αγαπημένη μου γιαγιά! Αιωνία σου η μνήμη! Να 'στε όλοι πάντα καλά και ο Θεός μαζί σας!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Δε λέει να φύγει η θλιμμένη ζωγραφιά
στο προσωπό μου χαραγμένος είναι χάρτης,
στάζει σα σύννεφο και χάνεται η ματιά
σαν ταξιδιώτης που ποτέ δε θα ξανάρθει.


επωδός
Έλα και φέρε καλοκαίρι στην καρδιά
της μοναξιάς εσύ θλιμμένο μου αγέρι
φτιάξε μια θάλασσα απ' το δάκρυ που κυλά
τα δειλινά να σβήνει ο ήλιος σα θα φεύγει.


Μέσα στα μάτια ξεπροβάλλει μια ρωγμή
μια χαραμάδα βρίσκει η ανάμνηση και τρέχει,
μέσα στο δάκρυ μου ζωντάνεψε η στιγμή
πες μου απ' το θάνατο ζωή πόσο απέχεις...;[/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-06-2009