Παρελθόν, παρόν, μέλλον

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Παρελθόν, παρόν, μέλλον</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Παρελθόν, παρόν, μέλλον</b><p>Δημιουργός: rosestar, <i>Ελευθερία</i><p><i> 25/6/2009</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p> <br />
                                            [color=fuchsia][B]ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΠΑΡΟΝ, ΜΕΛΛΟΝ[/B][/color]<br />
<br />
[B][color=purple]Αποφάσισα να ανέβω κάτι αμέτρητα πέτρινα σκαλοπάτια, για να ανακαλύψω τι τοπίο θα αντικρύσω πίσω από την εικόνα που  μου παρουσιαζόταν. Μόλις ανέβηκα τη σκάλα, η κίνηση αυτή ανήκε πλέον στο παρελθόν. Δεν θα επαναλαμβανόταν ποτέ πλέον ή ίδια κατάσταση, όσες φορές και αν έκανα το κόπο. Συγκεκριμένοι διαβάτες πορεύονταν στην ίδια σκάλα, κρατώντας από το χέρι τα ανήλικα παιδιά τους. Ήταν άνοιξη με συγκεκριμένη ημερομηνία, με φωνές άγνωστες που αντηχούσαν γύρω μου. Όταν έφτασα στο τελευταίο σκαλί, δεν υπήρχε το τοπίο που ήλπιζα να συναντήσω. Βρισκόμουν τότε στο παρόν. Οι διαβάτες ακολούθησαν παράδρομους και άλλα στενά που εγώ δεν γνώριζα. Συνειδητοποίησα το λάθος. Αποφάσισα να γυρίσω πίσω φοβισμένη γιατί έχασα το δρόμο μου. Άγρια γαβγίσματα σκύλων με τρόμαξαν και άρχισα τρομαγμένη και μόνη να φοβάμαι και πάλι να δακρύζω. Ο ήλιος κρύφτηκε. Η όμορφη ζεστή λιακάδα πάγωσε και η ατμόσφαιρα σκεπάστηκε από πέπλο υγρασίας που με έκανε να αισθάνομαι ρίγος και μια εγκατάλειψη  διαρκή. Δεν γνώριζα το μέλλον μου και δεν πήρα τη βυσσινί μου ομπρέλλα να προστατευτώ από τη βροχή...<br />
<br />
<br />
[U]Παρελθόν[/U]: Χρόνος που σταμάτησε σε παγωμένους δείκτες. Όμορφες και άσχημες αναμνήσεις που βρίσκονται καταγεγραμμένες σε παλαιωμένα φθαρτά ημερολόγια.<br />
<br />
<br />
[U]Παρόν: [/U] Χρόνος που κυλά άλλοτε γρήγορα και άλλοτε αργά. Όμορφες και άσχημες καταστάσεις γραμμένες σε πρόχειρα σημειώματα, που σταδιακά με τη δύση της ημέρας εξελίσσονται σε αναμνήσεις και περνούν στο παρελθόν που δεν αλλάζει πια.<br />
<br />
<br />
[U]Μέλλον:[/U] Χρόνος αβέβαιος, ρολόϊ με δείκτες που γυρίζουν συνεχώς χωρίς να έχουν κατασταλάξει σε μια συγκεκριμένη ώρα της ζωής. Δρόμος με απρόσμενες δυσάρεστες και ευχάριστες καταστάσεις που δεν έγιναν ακόμη αναμνήσεις και δεν καταγράφτηκαν στο ημερολόγιο της πραγματικότητας.[/color][/B]<br />
<br />
<br />
[color=fuchsia][B]Ο κόσμος μέσα από τα καστανά μου μάτια.<br />
<br />
Ελευθερία  24  ετών[/B][/color]<br />
<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-06-2009</td><td valign=top></td></table><br />