Τώρα που φεύγω

Δημιουργός: mytilinia, georgia simini

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΦΕΥΓΩ

Έπιασα τα δυο μου χείλη να τα καίει ένας καημός
όσα πέρασα θυμάμαι και με πιάνει ένας λυγμός.
Κλαίω τώρα από αγάπη μα και από ενοχή
ίσως πράγματι δεν είχα, καμιά σπουδαία αντοχή!
Σε δρομάκια μέσα μπήκα, μίας άλλης εποχής
κι ας μην γνώριζα τα πως και τα πρέπει της ζωής!

Έκανα μεγάλα λάθη κι ίσως πίκρανα πολλούς
μα και γω σαν το σπουργίτι, κρυβόμουνα απ' τους καημούς!
Τα γιατί με στοιχειώσαν τώρα, με΄πιασα να απορώ
τώρα που είμαι μόνη,σε ποιο θεό να απευθυνθώ;
Στο φεγγάρι θα ζητήσω, που και πως να πορευτώ
την αλήθεια μόνο θέλω, σύντροφο να' χω καλό!

(Ρ)
Συγχωρέστε με αγγέλοι, μη με κρίνετε αυστηρά
νιώθω τόση αδυναμια,να τυλίγει τη καρδιά!
Απ’ τ’ αστέρια θα ζητήσω να φέρουνε παρηγοριά
τ΄όνειρο να μη τελειώσει, είναι κρίμα και πονά!
Ίσως τώρα που σου γραφω, κάτι και συ να αισθανθείς
πεσ’ μου μόνο καλό δρόμο κι ίσως να με ξαναδείς!

ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΙΜΙΝΗ



[align=center]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-06-2009