Αφιερωμένο

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I][B][align=center]Αφιερωμένο

~~

Κλείστηκα στο καβούκι μου και μέτρησα τα χρόνια
μακριά απ’ όσους μ’ έκαναν να νιώθω ιδανικός
οι φίλοι μου με κοίταζαν σαν μια κουτσή χελώνα
ανήμπορη να πάει, παρά μονάχα στον γκρεμό

τις νύχτες δε λογάριαζα που έχανα τα βράδια
κι αν γέρασα, λυπήθηκα, στερήθηκα πολλά
μου έλειψαν η συντροφιά, η αγκαλιά, τα λόγια
και μόνος πορευόμουνα σε πείσμα των καιρών

μ’ ανέβασαν, με πέταξαν, με έριξαν στο χώμα
κι απ’ το ζενίθ του έρωτα βρέθηκα στο ναδίρ
την λέξη πως “χωρίζουμε” την άκουγα δυο χρόνια
“τελειώσαμε, βαρέθηκα, ξεκίνα απ’ την αρχή”

είναι περίεργες οι συνήθειες των ανθρώπων
άλλα εγώ, άλλα εσύ, άλλα μυαλά ο άλλος
το πλέον δυσκολότερο να βρίσκεις την τομή
ή τελοσπάντων το κλειδί που ανοίγει την ψυχή τους
κι αυτή με λόγια απλά, αλήθειες να σου πει
παρά το δηλητήριο να στάζει η πληγή τους

τι φταίω να φορτώνομαι το πείσμα και των δυο
ξεσπάσματα, τα κλάματα, τα νεύρα, την οργή σου;
στον έρωτα θα ήθελα να δίνεις το παρόν
με δυο φιλιά το “σ’ αγαπώ” με τη ζεστή φωνή σου
- γιατί κι εγώ σε αγαπώ το ίδιο -
κι ύστερα να σου γίνομαι ο μόνος σου σκοπός

τούτο το βράδυ είναι αμέτρητες οι ώρες
όχι δεν κλαίω, μονάχα σκέφτομαι την ατυχία
κάπου να πιάνεται απ’ τα λόγια η ευτυχία
και να φουντάρει στο κενό δίχως ομπρέλα
- ΤΡΕΛΑ!!! -
κι εμείς τρελοί που την κοιτάζουμε να πέφτει

ορίστε! σε αφήνω να τη σώσεις…


γιώργος_κ[/align][/B][/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-06-2009