Μηχανικά

Δημιουργός: suaddo

"κι αν είμαι σε κάτι στ' αλήθεια καλός, φοβάμαι πως είναι το αμήχανο βήμα..."

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σπασμενα δακρυα γυαλιζουν στο ημιφως
κι ο δρομος μακρινος στις θαλασσες του νου
βαρια η ανασα σου στα χειλια διψασμενη
κυλαει στις φλεβες ατερμονου βυθου

Σεντονια ιδρωμενα, πυρετος που καιει
κενταει βαριες πληγες σε σωμα δανεικο
γκρεμος ασηκωτος, κερι στο χερι λειωνει
μολυβι ηλεκτρισμενο βγαζει στο κενο

Κι ολο να φευγεις
μοναχος τα βραδια
τρυπιο μυαλο
σε μια πολη αδεια
κι ολο γυριζεις
κάθε μερα μονος
μηχανικα
συνηθισμενος πονος

Σιωπη παραλυτη, παραθυρα που σταζουν
αγυριστα χρονια, κλεψυδρες κι ουρανους
φεγγαρια μαυρα στους τοιχους να βαδιζουν
τηλεφωνο νεκρο με ψευτες αριθμους

Στα ματια γνωριμοι περαστικοι κοιταζουν
σε λιγο αφηνουν το «αντιο» στα σκαλια
μπουκαλια αδεια, στο αλκοολ πνιγμενα λογια
οριζοντες στενοι συνθλιβουν τη ματια

Κι ολο να φευγεις
μοναχος τα βραδια
τρυπιο μυαλο
σε μια πολη αδεια
κι ολο γυριζεις
κάθε μερα μονος
μηχανικα
συνηθισμενος πονος

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-06-2009