Άφρικα Δημιουργός: ftx, Ευτύχης Χαιρετάκης Καλό μήνα σε όλους Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Όχεντρες το φαρμάκωσαν, το μπόλιασαν σκορπιοί,
να 'ξερες τι σού φύλαγε της μοίρας το κεντίδι,
ποιός γέρος, άτιμος θεός σε πήρε για παιχνίδι...
Ν' άνοιγε η γη κι ο ουρανός για να σε καταπιεί,
κι άλλο να μη σερνόσουνα στα χώματα σα φίδι.
Από Μαπούτο, Μάλαμπο, μετά ως το Μαρακές,
και πάλι πελαγόδερτοι για τη Μαδαγασκάρη...
Κόβεις τσουλούφια απ' τα μαλλιά τα βράδια και τα καις,
με λόγια του προσώπου σου τις άγριες αυλακιές
σαν ιστοράς τη ζήση σου, ματώνει το φεγγάρι.
Τίγρη φορούσες πάνω σου πορτοκαλιά προβιά.
Ποιόν να τρομάξεις; Είχανε μουσκέτα οι Πορτογάλοι,
τόξο αλαφρύ και βέλη εσύ, κείνοι σπαθιά απ' ατσάλι...
Ολημερνίς στο βούρδουλα, τις νύχτες στα κλουβιά,
χέρια δεμένα με σκοινιά και πίσω απ' το κεφάλι.
Δώδεκα χρόνια σ' είχανε στις μίνες του Μπαντζούλ,
πέτρα να σκάβεις πράσινη με αξίνα και μπαρούτι,
φορτίο βαρύ, πολύτιμο, να πάει στο Καλικούτι...
Θάνατος, αίμα και βρωμιά, να χώνονται παντού,
Χάρε που παίρνεις τις ψυχές, πώς κι άφησες ετούτη;
Στην έρημο σε βρήκαμε, θαμμένο ως τον λαιμό,
μιας μέρας το περπάτημα πέρα απ' το Μογκαντίσου,
κορακιασμένος κι άνυδρος, δεν έβγαινε η φωνή σου...
Ποιός και γιατί, δεν έμαθα, κι ακόμα ας πολεμώ.
Πέθανες κι αναστάθηκες, σκύψε και προσευχήσου.
Σκάλιζες μες στα δάχτυλα ακριβό ελεφαντοστό,
γλάρου μορφή μού χάρισες στου Λομέ μια λοκάντα...
Φίλε, που σ' έχω σύντροφο, και που όλα σ' τα χρωστώ,
όσο θα ζω, απ' το στήθος μου δε θ' αποχωριστώ,
για σε δεν ήταν τίποτα, για με ήτανε τα πάντα.
Άνοιξη με τον δύσκολο, παράξενο καιρό,
μού 'πες στο ξύλο πρόσεχε τα κόκκινα μερμήγκια...
Τσίμπημα κάλλιο να 'τανε γοργό, θανατερό...
νοιώθεις σα να σε γαργαλάει του κόκκορα φτερό,
μα πόνος -να τρελαίνεσαι- βαθιά μες στα μηνίγγια.
Θάλασσα καλοκάρδισε μπροστά στην Αφρική,
ζήλεψα τ' άγια χρώματα του μίλτου και του εβένου,
φλόγα πανάρχαια κι άσβεστη, και χώρα μητρική,
δέξου τη στάχτη του άγνωστου του γιου τη νεκρική,
του πληγωμένου, του άξιου και του κυνηγημένου.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-04-2005 | |