Η ψυχολογία της μυίγας

Δημιουργός: Ιχνηλάτης, Δημήτρης Κωνσταντινίδης

Καλή βδομάδα στιχαδέλφια..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Για πόσες ώρες μ` ενοχλούσε μία μυίγα!
Στριφογυρνούσε σαν τρελή μέσ` στο δωμάτιο.
Με σήκωσε πολλές φορές! Και κάθησα και πήγα.
Τον θάνατό της ψάχνοντας, μ` ένα παλιό ιμάτιο.

Η μυίγα τα κατάφερε να με ταλαιπωρήσει.
Ήτανε ζόρικη πολύ και κωλοπετσωμένη.
Σαν καμικάζι ξέφευγε. Με είχε εκνευρίσει.
Ήταν γερός αντίπαλος. Στα δύσκολα μπασμένη.

Κάποτε την εντόπισα ψηλά στην εταζέρα.
"Ρουφιάνα θα κουράστηκες" σκέφτηκα πονηρά.
Μα πρίν ζυγώσω έφυγε πετώντας στον αέρα,
έχοντας φούλ τα καύσιμα, δύναμη στα φτερά.

Ευτυχώς, νωρίς κατάλαβα, πώς πρέπει να ένεργήσω
αν θέλω απαξ άπαντος την μυίγα να σκοτώσω!
Πως την ψυχολογία της πρέπει να μελετήσω
με πονηριά και μέθοδο, αν θέλω να γλυτώσω!

Άφησα το παλιορουχο, που είχα για κοντάρι,
πήρα μαχαίρι κοφτερό. Σπαθί κανονικό.
Κάθισα στην καρέκλα μου. Στ` άλογο χαλινάρι,
πλήγμα να δώσω ξαφνικό. Χτύπημα φονικό.

Και νά! Η μυίγα στάθηκε απάνω στην καριόλα.
Σαν το τσιτάχ την ζύγωσα και τράβηξα μαχαίρι.
Στον σβέρκο της το ζύγιασα, σαν νάταν καρμανιόλα,
αλλά την ύστατη στιγμή, κρατήθηκε το χέρι!

Η μυίγα την ψυλιάστηκε και ήθελε να φύγει.
Βρισκόταν σ` υπερένταση και επιφυλακή.
Την σπάθη την Δαμόκλειο, κοιτούσε ν` αποφύγει.
Μιά να πετάξει ήθελε. Ζητούσε και την γή.

Εγώ απο πάνω ακίνητος με το σπαθί στο χέρι
την ζύγιαζα, την φέρμαρα. Μυιγοψυχολογούσα!
Μ` απόλυτη υπομονή, να μπήξω το μαχαίρι
γι` αυτόν που εχθρό ονόμασα, τον θάνατο κοιτούσα.

Και όταν η μυίγα έβγαλε έξω την προβοσκίδα
και άφηνε το φτύμα της στο έπιπλο το φίνο
με μιάς την έκοψα στα δυό όπως την ναυαρχίδα,
που εμβόλισε το ναυτικό όξω απ` το Ναυαρίνο!!

Καθώς η μυίγα κείτονταν νεκρή σε δυό κομμάτια
και `γω φιγούρες έφτιαχνα σε στύλ του Ρόκ εντ Ρόλ,
δεύτερη μυίγα πέταξε. -Την είδανε τα μάτια-.
Τρέχοντας πήγα κι έφερα φιάλη αεροζόλ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-07-2009