Ένα φάντασμα πλανιέται …. και μας καλεί

Δημιουργός: Γιάννης Ποταμιάνος

Για να μπορεί να το βρει κανείς ολόκληρο

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ένα φάντασμα πλανιέται …. και μας καλεί.
Του Γιάννη Ποταμιάνου

Η ελπίδα….

Ένα Φάντασμα ήταν
που χρόνια πλανιόνταν στην Ευρώπη
και αυτοί φοβόνταν.
Ένα όνειρό ήταν, το όνειρό μας,
που γι’ αυτούς εφιάλτης έγινε.
Αερικό που πέρασε για λίγο,
ανάμεσα στις καλαμιές,
του Δούναβη, του Βόλγα και του Γκουανταλκιβίρ,
δροσίζοντας των αγροτών το κούτελο.

Το Φως ήταν, που φώτισε
τα μουτζουρωμένα πρόσωπα,
στα ανθρακωρυχεία της Αγγλίας
Ήλιος, που ζέστανε τις καρδίες των εργατών,
στις παγωμένες πολιτείες του Βορά,
στις φάμπρικες του Παρισιού,
του Ρουρ, και του Λονδίνου.

Η Ελπίδα ήταν, που τη φωλιά της έχτισε,
στα χειμερινά ανάκτορα της Πετρούπολης
Κι από κει σαν καταιγίδα ξεχύθηκε
στις άνυδρες στέπες της Ασίας,
μέχρι το Βλαδιβοστόκ.
Φωτιά, στα στήθη των επαναστατών,
παντού και πάντα,
Αβάνα, Βολιβία και Περού.
Κίνα, Βιετνάμ Καμπότζη.

Και ο φόβος των καταπιεστών, μεγάλος ήταν
Γιατί τα όπλα δεν αρκούσαν,
την Ιστορία στα μέτρα τους να φέρουν.
Οι αρμάδες και οι στρατιές τους νικηθήκαν,
από τα γυμνά τα στήθη,
των λαών που πίστεψαν στο δίκιο.

Η αδικία σήμερα καλπάζει….

Σήμερα το φόβος τους, ξεπέρασαν
H προδομένη Ιδέα σαν το ξωτικό,
στο λυχνάρι φυλακίστηκε.
Οι καρδιές μας από ελπίδα άδειασαν.
Και η προδομένη επανάσταση.
Σαν το κεράκι μόνης της έσβησε
Σαν καντηλάκι που του σώθηκε λάδι
Δεν διαμαρτυρήθηκε, αφέθηκε από πίκρα,
Σαν την μητέρα που την πνίγουν τα παιδιά της

Άφοβα λοιπόν, τώρα παίρνουν πίσω
όσα από φόβο δώσανε,
και με τόκο μάλιστα, αυξημένα.
Άφοβα τώρα παίρνουν πίσω,
των εργατών τα κεκτημένα.

Με μπαμπεσιά,
και όπου αυτή δεν πιάνει με τη βία,
το μέλλον σχεδιάζουν των λαών.
Με σιδερένια κήτη και ατσάλινα πουλιά,
χειρουργικές επεμβάσεις οργανώνουν,
με βόμβες.
Στις ανυπότακτες τις πόλεις,
αυτών που αντιστέκονται.
Στο Βελιγράδι, στη Καμπούλ
Στην Γάζα, στη Βαγδάτη.

Η αδικία σήμερα καλπάζει,
σαν το αφηνιασμένο άτι,
χωρίς καβαλάρη, χωρίς χαλινάρι.
Την καρδιά ματώνει
του κάθε καταπιεσμένου,
των αγροτών, των εργατών,
του μετανάστη ξένου.

Η αντίσταση….

Μας λένε «μάταια αντιστέκεστε».
Μας λένε «μάταια καρτεράτε».
Πως ελπίδα πια δεν έχουμε καμιά.
Πως η ιστορία δεν γυρίζει πίσω
και άλλα παρόμοια ηχηρά.
Πως παίξαμε, μας λένε
και χάσαμε οριστικά.

Εμείς όμως το ξέρουμε καλά,
πως τίποτε οριστικό δεν είναι.
Πως την πάλη για το δίκιο,
το άδικο γεννά.
Εμείς όμως το ξέρουμε καλά,
πως να χάσουμε δεν μπορούμε.
Πώς την πάλη αν σταματήσουμε,
θα αφανιστούμε.

Εμείς όμως το ξέρουμε καλά,
Πως το ξωτικό που στο λυχνάρι ελλοχεύει.
Στην στροφή της ιστορίας τους περιμένει
Έτοιμο να βγει και να χιμήξει.
Θα πεταχτεί, από εκεί που δεν το περιμένουν,
ακόμα κι απ’ τις δικές τους μητροπόλεις.
Από τα εργοστάσια του Λονδίνου
του Σικάγου, του Παρισιού, του Βερολίνου.
Της Βομβάης, της Σαγκάης και του Μεξικού
Από τις ντενεκεδένιες συνοικίες
Της Λίμα της Μανίλα και του Ρίο Ντε Τζανέιρο
Από τους ορυζώνες του Βιετνάμ και της Καμπότζης
Από τις φυτείες του καφέ της Αφρικής
Κι από τις πεδιάδες της Λατινικής Αμερικής.
Απ’ τα παρθένα δάση του Αμαζονίου
Από τις απέραντες ερήμους της Αραβίας

Το κάλεσμα….

Ετοιμαστείτε, να στρώσουμε με τη λαχτάρα μας
ένα σχέδιο πάλης
Με πανό, κουράγιο και πολλούς ανθρώπους
Για τους ανθρώπους
Ελάτε θα σας περιμένουμε
Με τα ταμπούρλα και τις κόκκινες σημαίες μας
Με τις χάλκινες σάλπιγγες,
που γκρέμισαν της Ιεριχούς τα τείχη,
να σαλπίζουν παιάνες εφόδου
Με τις γροθιές υψωμένες
Με τα σώματά μας στιλπνά, να γυαλίζουν στον ήλιο
Περήφανοι για τα διαφορετικά μας χρώματα
Για τα διαφορετικά μας μάτια
Για τις διαφορετικές ματιές μας
Για να παλέψουμε
Μαζί με τους Βαρβάρους
Ενάντια στη Βαρβαρότητα
Μαζί με τους Φτωχούς
Ενάντια στη φτώχεια
Μαζί με τους μετανάστες,
Ενάντια στην απελπισία
Μαζί με τους άνεργους
Ενάντια στην ανεργία
Μαζί με τους άστεγους
Ενάντια στο κρύο
Μαζί με τα χελιδόνια
Για να ‘ρθει η άνοιξη.

Ελάτε θα ετοιμάσουμε ένα μεγάλο ταξίδι
Καβάλα στον άνεμο
Καβάλα σ’ ένα θαλάσσιο κύμα
Ελάτε θα χρειαστούμε
Μολύβια και χάρακες
Θεωρία και πάθος
Για να καταστρώσουμε ξανά το σχέδιο
Για την παγκόσμια ανάσταση.
9 Μαΐου 2009
Γιάννης Ποταμιάνος

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-07-2009