Φοβάμαι μόνη μου να ζω

Δημιουργός: boofox, Voula

Απλά το έγραψα. Κατά τ' άλλα μ' αρέσει η μοναξιά!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εγκλωβισμένη για άλλη μια φορά
σ’ ένα όνειρο να στέκομαι μόνη στη γωνιά
και να θυμάμαι τα παλιά.

Εκεί που τίποτα δεν ανήκει στο παρόν,
που όλα πλέον έχουν γίνει παρελθόν.
Κοιτάζω γύρω μου, μιλώ στη μοναξιά μου,
που είσαι τώρα; Σε θέλω εδώ, κοντά μου.

Τώρα που με φοβίζει η μοναξιά
κι έχω τόσο ανάγκη τη δική σου αγκαλιά!
Τώρα που τίποτα δεν έχει μείνει ζωντανό,
πες μου που είσαι, πως μπορώ να σε βρω;
Φοβάμαι μόνη μου να ζω.

Πάρε με μακριά από ‘δω,
βάλε με στο δικό σου ουρανό.
Εκεί που πάντα υπάρχει ξαστεριά
και διώξε τα σύννεφα για πάντα μακριά.

Όταν οι δυνάμεις μου έτσι μ’ εγκαταλείπουν
κι αρχίζω να αναζητώ όλα όσα μου λείπουν,
πες μου που είσαι, πως μπορώ να σε βρω;
Φοβάμαι μόνη μου να ζω.

Μέσα σ’ αυτό το όνειρο που τίποτα δεν είν’ αληθινό,
πες μου που είσαι, πως μπορώ να σε βρω;
Ο δρόμος μου απ’ το δρόμο σου χιλιόμετρα μακριά
και να σκεφτείς βαδίζαμε μαζί κάθε βραδιά.

Τώρα όμως βρίσκεσαι πάρα πολύ μακριά.
Που έχεις πάει; Νιώθω τόση μοναξιά!

Κι όταν απ’ το όνειρο εκείνο ξαναβγώ,
θα πάω στο παράθυρο να δω τον ουρανό.
Πες μου που είσαι, θέλω τόσο να σε δω!

Κάποιες φορές τα σύννεφα φτιάχνουν το πρόσωπο σου
και Άγγελοι σμιλεύουν το γνωστό χαμόγελο σου.
Στέκομαι στο παράθυρο, τα σύννεφα κοιτώ,
φιλιά σου στέλνω, δάκρυα τα λόγια που θα πω.

Αντίο Άγγελε μου! Μια μέρα θα σε βρω!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-07-2009