Φαντάσματα της στράτας

Δημιουργός: poetryf

Του χωριού....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μες στη σιγόβραση δειλά που σφίγγεται κι η πέτρα
άκουσα ξέπνοες κραυγές να με καλούν μειλίχια
Κι από της μνήμης το κερί κι από καιρού φαρέτρα
γέννησα βέλη ένα σωρό μα’γδερνα με τα νύχια.

Κουφάρι η ζήση μου μικρό, στην άκρη πεταμένο
σαρκίο που δεν πρόλαβε πλιότερο να θαρρέψει
με βρήκε κάποιο δειλινό μουντό και νυσταγμένο
Μετρώντας νύχτες να περνώ κι είπε πως θ’αγριέψει.

Έτσι που κούρσεψε ο καιρός κι αλλιώς που μ’έχει κλέψει
κουβάρια γίναν’ οι στιγμές του ποδαριού της γάτας
Μα κι οι σπιούνοι καλεστές που μ’έχουν καταστρέψει
κατοίκησαν στο μέσα μου, φαντάσματα της στράτας.

Κι ηγέρθη όλο το χωριό πριχού ακουστεί το «ανέστη»
σταυροί και σώματα σειρές που με’τρεχαν ξοπίσω
Βγαίνει κι ο Πλάστης με το φως στα χέρια σαν ασβέστη
Πλάθει το φόβο γύψινο, τον σπάει, για να ζήσω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-07-2009