Παλιά ρυτίδα

Δημιουργός: peiraiotissa, AΘΗΝΑ

Καλησπέρα στην παρέα...σας αφιερώνω με αγάπη το πρώτο μου!!!!!!!!!!!!!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δεν έχει ξαναγίνει...
η πίκρα δεν μ΄αφήνει
να νοιώσω τη γαλήνη
την ώρα που ένα αστέρι
πέφτει εκεί κοντά

Η νιότη μου μ΄αφήνει
ο πόθος μου δεν σβήνει
κι είναι πικρή η γεύση
το δάκρυ μου σαν πέσει
στην άκρη του φιλιού

Κοιτάζω στον καθρέφτη
και τότε βλέπω πέφτει
το δάκρυ σ΄ένα αυλάκι
ρυτίδας μου παλιάς
και λοιώνω σαν κεράκι

Η έκφρασή μου αλλάζει
τα βλέφαρα βαριά
μακάρι να μπορούσα
τα μάτια μου σαν κλείσω
να νοιώσω λησμονιά

Ξένος για μένα ήτανε
ο εαυτός μου τώρα
δεν έβλεπα την ώρα
να βγω και ν΄αντικρύσω
τον ήλιο από κοντά

Τον καραγκιόζη έκανα
στο σπλάχνο μου το ίδιο
φοβόμουν μήπως νοιώσει
πως νά΄χα κι εγώ ήθελα
σ΄αυτό το φως μερίδιο

Μα όσο κι αν πονάω
πρέπει να πολεμήσω
και τίποτα δεν ζήτησα
μόνο να σταματήσω
τη σκέψη την αλήτισσα

Πίσω απ΄ τη γρίλλια βλέπω
πως χάραξε η μέρα
κι όμως εγώ ακόμη
κοιτάζω το ταβάνι
τον ύπνο έκανα πέρα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-07-2009