Φιλοσοφημένο ανεξίτηλο γράμμα

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><br />
<b>Warning</b>:  session_start(): Cannot start session when headers already sent in <b>/home/stixoi/public_html/core.php</b> on line <b>23</b><br />
<html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Φιλοσοφημένο ανεξίτηλο γράμμα</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Φιλοσοφημένο ανεξίτηλο γράμμα</b><p>Δημιουργός: rosestar, <i>Ελευθερία</i><p><i> 29/7/2009</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p> <br />
                                              [color=fuchsia][B]ΦΙΛΟΣΟΦΗΜΕΝΟ ΑΝΕΞΙΤΗΛΟ ΓΡΑΜΜΑ[/B][/color]<br />
<br />
[color=purple][B]Το ελληνικό αλφάβητο αποτελείται από εικοσιτέσσερα γράμματα, που το ένα πάντοτε ενώνεται γραπτά ή προφορικά με το άλλο και "πλέκει" λέξεις, φράσεις, παραγράφους, εκθέσεις, σκέψεις... Φωνήεντα δεκαεπτά και σύμφωνα επτά, γράμμματα ζωηρά και φωναχτά και γράμματα βουβά και ντροπαλά, συνοδεύονται από σημεία στίξης, κόμματα, τελείες, διαλυτικά, θαυμαστικά, αποσιωπητικά.<br />
Πολλές φορές πήρα ένα κομμάτι άσπρο χαρτί από το μυστικό μου ημερολόγιο, που το είχα κρυμμένο στο μυστικό μου κήπο, στο χώμα κάτω από τις κόκκινες τριανταφυλλιές. Αποτύπωνα με μολύβια χρωματιστά τους εικοσιτέσσερις χαρακτήρες και έγραφα τα όνειρά μου, τις προσδοκίες μου και διάφανα δάκρυα έσταζαν από τα βλέφαρά μου και τα σφράγιζαν λυτρωτικά. Ευχές, όνειρα ανεκπλήρωτα, μακρινά, ονειροπόλα, που δεν μπορούσα να τα περιγράψω εύκολα, κλειδωμένα και φυλαγμένα σε κεντημένα φιλιά και φωτεινά ουράνια τόξα αγαπημένα  που λαμπύριζαν και έπαιρναν πνοή από τους ματωμένους κτύπους της καρδιάς μου. Είναι πολύ όμορφο να αφεθείς ολοκληρωτικά ψυχή, σώμα και πνεύμα σε ένα παραμύθι που θα σε επισκεφτεί και θα πάρει σάρκα και οστά στα ειλικρινή σπινθηροβόλα σου μάτια. Θα γίνουν αστραπή που θα φωτίσουν τη θέα του συννεφιασμένου ουρανού! Γνωρίζεις το ανεξίτηλο γράμμα; Αισθάνθηκα να είναι ένα μαγικό χαρτί που δεν σβήνονται οι λέξεις, που δεν τσαλακώνεται και δεν καίγεται το χαρτί, που όσος χρόνος και αν περάσει και ξοδέψει δευτερόλεπτα, λεπτά και τις εικοσιτέσσερίς του ώρες, ακόμη και αν έρθει με τη σειρά του το Φθινόπωρο με τα φυλλοβόλα δέντρα, ο αέρας θα το σηκώσει ψηλά και εκείνο θα ταξιδέψει στα μονοπάτια της καρδιάς που η ζωή έχει διαλλέξει. Θα ακουμπήσει κοιλάδες μοναξιάς, σταλαγμίτες και σταλακτίτες σκοτεινής σπηλιάς και πάλι στο φως της μέρας θα κουρνιάσει.[/B][/color]<br />
<br />
<br />
[color=fuchsia][B]Ο κόσμος μέσα από τα καστανά μου μάτια.<br />
<br />
Ελευθερία  24  ετών[/B][/color]<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-07-2009</td><td valign=top></td></table><br />