Λόγια 2

Δημιουργός: azoritis, Γιώργος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα λόγια σου μαχαίρια μα απρόσμενα γλυκά
με μια ανάσα που σαν τη φωτιά να καίει
και ύστερα ορμήξανε τα άγρια θεριά
απόμεινες μονάχος να ρωτάς τι φταίει.

Τα μάτια σου σκοτείνιασαν πολύ στα ξαφνικά
σφραγίστηκαν σαν θάνατος αυτά τα χείλη
θλιμμένα περνούν και φεύγουν ξένα δειλινά
ο ήλιος ξέχασε εδώ το φως να στείλει.

Εσύ που χρόνια έκαιγες τις νύχτες με νυχτιά
και φώτιζες αυτή τη βρώμικη την πόλη
δεν γύρεψες ποτές σου της ζωής σου δανεικά
γι'αυτό σε λησμονήσανε μια μέρα όλοι.

Πουλί και ταξιδεύεις στα δικά σου πρωινά
οι άλλοι στο μαντρί τους μαντρωμένοι
στην μέρα σου χαρίζεις την ευαίσθητη καρδιά
της νύχτας κείνη την παρέα περιμένει.

Οι πόρτες και τα παραθύρια όλα πια κλειστά
χορεύει ο καθένας με την μοναξιά του
να τα ανοίξεις ήθελες με λόγια μια φορά
μα ο καιρός δικέ μου θέλει τα δικά του.

Τα έκρυψες σα νάταν διψασμένα στη σκιά
το μουχλιασμένο τώρα φως να μην τα φτάνει
να αναστήσεις ονειρεύτηκες τα πιο καλά
αλφαβητάρι άλλο η καρδιά να κάνει.

Μα δω οι άνθρωποι αγάπησαν μικρά φτηνά
πουλάνε τη ζωούλα τους με το κομμάτι
εσύ να τραγουδάς ακόμα βλέπω στα πουλιά
με λόγια άλλα να λες τη ζωή αγάπη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-08-2009