Αειθαλή δαδιά

Δημιουργός: Ελένη Σ., Ελένη Σωφρονίου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B]«Αειθαλή» δαδιά[/B]

Σε μιας ηλιόφωτης κορφής την αυταπάτη,
φύτεψα όνειρα, ελπίδες κι’ αγκαλιές
κι’ όταν το ξίφος της με κάρφωσε στην πλάτη
κι’ όταν με σφίξαν οι αλήθειες σαν θηλιές,
πήρα μαχαίρι και κομμάτιασα το χάρτη
που δείχνει δρόμους, μοναχά για τις καρδιές

Κι’ όπως απέμεινα μισή και τσακισμένη
σ’ ένα δρομάκι λασπωμένης λογικής
κοίταξα κάτω τα κομμάτια σαστισμένη,
είχαν το αίμα μιας σκισμένης μουσικής
που ξεπηδούσε από μια χορδή σπασμένη
μες στο κρησφύγετο της τρύπιας μου ψυχής

Μάζεψα τότε τα κομμάτια ένα-ένα
τα ‘στρωσα δρόμο μοναχά για την καρδιά
είδα δυο δάκρυα χαράς μου φυλαγμένα
είδα που χρύσιζαν στο βάθος τα κλαδιά
και στην κορφή της αυταπάτης μου στημένα
δύο φλεγόμενα, «αειθαλή» δαδιά….

Ήμουνα πάλι τελικά μαζί με μένα
μες στη γνωστή των παλατιών μου, αμμουδιά…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-09-2009