Αστεροτρόπιο

Δημιουργός: Αστεροτρόπιο (Jeny)

Σκόρπια βράχια χτυπιούνται απ' τον αέρα μ'ακίνητα τηρούνε το νόμο της σιωπής...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πού ανήκεις;
Μην ανήκεις σ’ αγέρα κενό που 'κλεψε την πνοή σου;
Μην ανήκεις σε μοίρας παιχνίδι που ξέχασε τον κανόνα;
Πού άραγε ν’ ανήκεις;
Στα ζάλα που σ’ έφερναν σ’ ευωδιαστά μπαλκόνια,
πετρόχτιστα στενά γεμάτα μπιγκόνιες, γιασεμιά;
Στα φιλιά που σκορπούσες, στις αγκαλιές που κρατούσες,
στις αγάπες που γήτεψες;
Μην ανήκεις στη μέρα που λιγόστεψες την ψυχή σου;
Στις νύχτες που θέριευες κι έσβηνες την κραυγή σου;
Μην ανήκεις σ’ ένα μάτσο ματαιωμένων ονείρων,
βουβών στεναγμών;

Πού ανήκεις; Πού;
Μην ανήκεις στον πόθο που αφεντεύει το σώμα σου;
Στα θέλω που γλιστράνε και χάνονται στα νερά
που 'φτιαξες να λιμνάζει η άλλη ζωή σου;
Μην ανήκεις σε μάτια που δε σε κοιτάνε ορθάνοιχτα όταν σ’ αγαπάνε;
Σε κείνα που σε λατρεύουν κι ας σε σκορπάνε;
Ή στο παιδί που κάποτε πετούσε στον αέρα;
Μην ανήκεις στην άγκυρα που σκάλωσε στο βυθό της μοναξιάς σου;
Μην ανήκεις στα σημάδια που 'χουν χαρακώσει το κορμί σου;
Ή στο μαύρο σκονισμένο βαγόνι που κυλάει η ζωή σου;
Πού; Πες μου, πού ανήκεις;
Πού;
Μην ανήκεις σε στιγμές που δεν θάρθουν ποτέ;
Σε ώρες που σάλεψαν κι αλητεύουν σαν μεθυσμένα πουλιά;
Στην πόρνη εποχή που μιλάει ωμά, ψαρεύει αγάπες και νοσταλγεί τα παλιά;
Μην ανήκεις στον άνεμο;
Στη λίμνη των χαμένων ψυχών;
Αχ, πες μου πού!

Κοιτώ τ’ αστέρια μα βλέπω το παρελθόν τους.
Αν ανήκεις σ’ εκείνο τ’ αστέρι δε σε βλέπω όπως είσαι σήμερα.
Μα αν η ψυχή σου είναι εκεί...
Εκεί! Εκεί ν’ ανήκεις....
Να τη βλέπω να λάμπει μέσα στο σκοτάδι.
Ν’ αντικατοπτρίζεται μέσα απ’ τα δικά μου μάτια να την κοιτάς κι εσύ.
Να μην ξεχνάς.
Τι βλέπω κάθε νύχτα και σ’ αγαπώ μάτια μου ακριβά.
Κάθε νύχτα σαν να 'ναι η πρώτη μου φορά.
Όπως κι αυτή η παραδοχή.

Σςςςς.... μη μιλάς. Τίποτα δε ζητώ.
Μεταμορφώθηκα σ' αστεροτρόπιο μόνο για να σε βλέπω.
Είδες; Όμορφο δεν είναι;
Ένα λουλούδι που γεννήθηκε για σένα.
Ανήκει σε σένα.

Για πόσο;
Δεν έχουν χρόνο οι ψυχές σαν συναντιούνται. Ούτε τόπο.
Μόνο κυλάνε...πετάνε... κι ανοιγοκλείνουν.
Φτερά και πέταλα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-09-2009