Λευκή γραμμή

Δημιουργός: artemis dimitriou, Μαριλένα

Ας μου συγχωρεθεί η σκληρή μου γλώσσα... Αλλά αγανακτώ...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο κοντόχοντρος χαρτογιακάς,
από τον επιφανή του θρόνο,
θα σας κινεί τα νήματα
κι εσείς θα περπατάτε.
Θα σας βαράει το ντέφι κι εσείς θα χορεύετε.

Η οστεογενής κυρία,
με τα τενεκεδένια βυζιά,
θα σας κατευθύνει στη λευκή γραμμή.
Σε πανηγύρια σε συνοικίες γύφτων
με σκασμένη ρεζέρβα
κι ενώ εσείς θα γελάτε,
εκείνη θα σκοτώνει την ώρα της,
καρφώνοντας σας στιλέτα στις πλάτες.

Καραδοκεί ο φόβος…
Καταγραφή συμβάντων,
παραστάσεων, περιστάσεων και γεγονότων.
Δεν τελειώνει ποτέ η λευκή γραμμή,
μεταλλάσσεται
διαχωριστική, ανακάμπτουσα, έντονη.
Κι εσείς γελάτε.

Είκοσι χιλιάδες μωρά πεθαίνουν
στις θερμοκοιτίδες από μείωση εμπιστοσύνης.
Διαδηλώσεις στους δρόμους.
Αίμα πηχτό, φριχτό.
Κι εγώ σε μιαν άκρη,
συλλέγω στιγμές.
Καταγράφω μνήμες, γεγονότα, λύπες,
χαρές, αγάπες, αγάπες, αγάπες…
Εξαϋλωμένα εντόσθια,
χαμένων ποιμνίων κι εσείς γελάτε.
Αξιοθρήνητοι, βολεμένοι νοικοκυραίοι,
είστε καλά τυλιγμένοι
με τις συμβίες σας στο κρεβάτι.
Ξεκουράζετε τις γλώσσες σας,
Που μόνο για γλείψιμο κάνουν.

Κι εγώ,
στο τέρμα της λευκής γραμμής,
Απλά, συλλέγω στιγμές.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-09-2009