Ενας θανατος

Δημιουργός: amylee, Ευη

Ενα συναισθημα παλιο....που δυστυχως βγηκε αληθινο....Στην κολλητη μου....που αντι να μου δωσει μιαν εξηγηση συνεχιζει να με πληγωνει με τις σιωπες της....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σημερα εχουμε κηδεια...
θαβω φιλιες ονειρα και ελπιδες....
και μαζι εσενα....την αγαπη που με σκοτωσε...
Νιωθω ηδη την ταφοπλακα να με πλακωνει...
να ναι καλα οι νεκροθαφτες φιλοι μου....
μονη στο αδειο δωματιο....
χυνω τα τελευταια μου δακρυα....
γυαλιζω την μασκα της αδιαφοριας...
φορω το ψευτικο χαμογελο μου....
και ανοιγω την πορτα
βγαινωντας στον ψυχρο κοσμο...
Σημερα εχουμε κηδεια....
σκοτωνω τα τελευταια μου ονειρα...
τα πνιξα μεσα στην απελπισια μου...
τα πεταξα στην λιμνη των δακρυων...
Ποιος νοιαζεται...σκεφτομαι
και γελαω μοναχη μου...
δεν αξιζαν τιποτα...
τουλαχιστον δεν θα ξανα απογοητευτω....
Εχω μουδιασει απο τον πονο...
η καρδια μου αιμα σταζει...αιμα καυτο...
Εντυπωση μου κανει....δεν ηξερα οτι
ειχε μεινει τιποτα μεσα μου....
Παιρνω βαθια ανασα....
ωρα να συναντησω το τελος...
διασχιζω το νεκροταφειο...
ντυμενη στα μαυρα....ετσι οπως μου αρεσει....
το χρωμα της ψυχης μου...
Κοιταω στα αδεια προσωπα των ανθρωπων...
τα κενα τους ματια...
αυτοι ειναι πιο νεκροι απο μενα....
Μονο πισω απο το δικο σου
βλεμμα κρυβεται μια σπιθα θλιψης...
η ματια σου καιει την ψυχη μου...
το προσωπο σου μια μασκα πονου...
που ραγισε την δικη μου....
εικονες με πυροβολουν...
Θυμαμαι...
ενα αγορι με φωτεινα γαλαζια ματια...
κρατουσε μια αγκαλια απο κοκκινα τριανταφυλλα...
με χερια ματωμενα απο τα αγκαθια....
η καρδια του θυμιζε πουλι χτυπημενο απο σκαγια...
Δυο φλογες εκαιγαν μεσα στα ματια του...
που εγινε παθος και μας εκαψε και τους δυο....
Απο τοτε ο πονος κι ο ερωτας ειχαν χρωμα κοκκινο....
με αρωμα τριανταφυλλο....
τα χειλη μου φλεγονται...
ζητουν ενα τελευταιο φιλι....
Ποσο θελω να σου μιλησω...
να σου πως σε αγαπω......
μα υπαρχει τοσος κοσμος...
ισως ειναι καλυτερα ετσι....
θα πληγωναμε ο ενας τον αλλο με αυτες τις λεξεις...
Θα τελειωσει συντομα σου φωναζω και σου χαμογελαω πικρα....
Αποφευγω το βλεμμα σου....
παρακαλω την καρδια μου να σταματησει...
μην τυχον την ακουσεις....
Μονο εσυ θα μπορουσες να μου αλλαξεις γνωμη....
να με κρατησεις σε αυτη την ζωη....και δεν πρεπει...
Θελω να μεινω μονη....
θρηνωντας την αγαπη που με σκοτωσε...
Συγνωμη....ψιθυριζω...
μακαρι να
υπηρχε μεσα στην ψυχη μου λιγο απο το φως των ματιων σου...
μια ελπιδα να διαλυσει το σκοταδι...
να μπορουσαμε να ημασταν μαζι....τοτε ολα θα ταν αλλιως....
Καθομαι διπλα στον ανοιχτο λακκο...
δεν μπορω να συγκρατηθω αλλο...
τα δακρυα κυλανε απο τις ακρες των ματιων μου....
μια παλια σκια εαυτου με σκουντα...
Παραταμε της φωναζω...θελω να κλαψω....
κοιταω τα προσωπα των φιλων μου....
αυτων που βιασαν την ψυχη μου και παρατησαν γυμνη μεσα στο σκοταδι....
Δεν παν να γαμηθουν ολοι σκεφτομαι.....
Πλησιαζω στο νεκροκρεβατο μου....
προσπαθω να βολευτω....
αραγε ονειρευονται οι νεκροι...αναρωτιεμαι...
σταυρωνω τα χερια και κλεινω τα ματια...
Ενα σαγαπω περιπλανιεται στον αερα....ενα αντιο....
η καρδια μου σταματησε...
κι επειτα σιωπη...

επιτελους πεθανα.....


Αυριο παλι.....



Δεν αντεχω τις κοινες μας αναμνησεις.....
γιατι οτι με ζεσταινε παλια
τωρα με σκοτωνει....
μισω τον εαυτο μου που εδωσα
τοσα πολλα....
και ποτε δεν ζητησα τιποτα.....
Μισω την παρουσια σου....
γιατι στεκεσαι απεναντι μου....
μα δεν εισαι εσυ......



Μου λειπεις.....
γιατι μου λειπει ο εαυτος μου....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-09-2009