παραδοχές

Δημιουργός: χρήστος

καλημέρα (Ε) - καλό μήνα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

με βρήκε η νύχτα να θωπεύω κάτι αυτάρκειες
κάτι εύθραυστες ακεραιότητες
που παρ' ελπίδα γλίτωσαν από το μέγα σείσμα
που άθελά μου προκαλείται ενίοτε
καθώς στο τόξο του μυαλού μου κινούνται ανήσυχες
οι τεκτονικές πλάκες της μνήμης μου

στα βλέφαρά μου το πρωί παραμονεύει μιαν αγρύπνια
όχι εξαιτίας κάποιου ολονύχτιου πονοκεφάλου
ή κάποιας άλλης μικροαστικής συνήθειας
μα απ' τις ολονυκτίες των παραδοχών μου
που σαν τους λύκους λιτανεύουν γύρω από τη λεία τους
κι ουρλιάζουν σαν να θέλουνε να σκιάξουν το φεγγάρι.

Μεγάλωσα. Αυτή και μόνο η παραδοχή ίσως να αρκεί
για να εξηγήσω τις διεργασίες του νου μου
γιατί ποτέ πρωτύτερα σκέψεις δεν έκανα για το παρέρχεσθαι
αρνούμενος πεισματικά- από άγνοια ή από πρώιμη γνώση;-
να εξοικειωθώ με την ιδέα της φθοράς και του θανάτου

Κι όμως παρ' όλα αυτά, μέσα μου υπάρχει ακόμη
μια θάλλουσα, μια ακμάζουσα νεότης που αποτολμά
με στήθος δίχως θώρακα, με χέρι δίχως ξίφος
με μόνο σκόρπιες λέξεις, ίσως με δίχως συνοχή κι ουσία
κι ίσως ακόμη εσκεμμένα ασύνειδες
να ορθώσει ανάστημα σ' ότι τριγύρω καταρρέει...

διάθεση υπόθαλψης κι απόψε ανέστιων αισθημάτων;
δεν ξέρω. Μα αν είναι εδώ που βρίσκομαι βυθός
ποτέ, ποτέ μη δω το φως του ηλίου
έτσι, αν αφεθώ, κανείς δεν θα μπορεί ποτέ
να μου καταλογίσει ιδιοτέλεια.
Γιατί και τα αρχαία ναυάγια, την επιφάνεια αποστρέφονται
επίγνωση έχοντας πως η επαφή με τον αέρα
μετά απ' αιώνες, επιδεινώνει πιότερο την σήψη...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-10-2009