Τη νύχτα που έκλαψα πρώτη φορά

Δημιουργός: vlachos, ΓΙΑΝΝΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΠΟΥ ΕΚΛΑΨΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ

Τη νύχτα που έκλαψα πρώτη φορά,
κλάψαν και τα άστρα σιωπηλά,
δάκρυσε το φεγγάρι.
Την άλλη μέρα που έκλαψα ξανά,
μοιρολογούσε η γειτονιά,
''αλί στο παλικάρι''.

Τη νύχτα που έκλαψα πρώτη φορά
και αυτή να φεύγει μακριά,
χωρίς να πει αντίο.
Σουβλιά οι πόνοι, η μοναξιά,
ξυπόλητος στην ερημιά,
και να ‘χει τόσο κρύο.

Γεννήθηκα για πετώ,
ελεύθερος σαν τον αετό,
ποτέ υποταγμένος.
Το βέλος σου φαρμακερό,
του έρωτα θανατερό,
και έγειρα λαβωμένος.

Ήμουν αστέρι λαμπερό,
πριγκιπόπουλο ψηλό,
της γειτονιάς καμάρι.
Μ’ αντάμωσε ο έρωτας γυμνό,
δεν ήξερα να φυλαχτώ,
με φόρεσε σαμάρι.

Αυτά που πέρασε η ψυχή,
γράψε και σώσε ποιητή,
είναι δικό μου δράμα.
Βάλε τα λόγια στο χαρτί,
το δάκρυ μου, την προσευχή,
και στείλ’το μου με γράμμα.

Θα τα διαβάζω θα τα ζω,
θα τα χορεύω σα μεθώ,
θα τα χαρίζω να χαρώ,
τα ζύμωσα με κλάμα.

Βάλε την τέχνη ποιητή,
τη μαεστρία γητευτή,
να γαληνέψεις μια ψυχή,
θα στο χρωστάω τάμα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-10-2009