Έφερες το φως

Δημιουργός: Martyr, Nikos Ποταμούσης

Όταν η ζωή μου ήταν γεμάτη κρύο και σκοτάδι , έφερες της ζεστασιάς το φως

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Μια φορά και έναν καιρό
Σε ένα μέρος κρύο ,παγερό
Γεννήθηκε ο γιός της νύχτας
Της μάνας χαρτορίχτρας

Μεγαλομένος σε δύσκολους καιρούς
Διωγμένος από ανθρώπους πονηρούς
Έμελε να έχει καλή καρδιά στο στήθος
Που φθόνησε το μίσος απ'το πλήθος

Δεν έκανε κακό ποτέ σε κανένα
Είδε τα όνειρα του γκρεμισμένα
Ανθρώπους να γυρνάν την πλάτη
Κοιτώντας πάντα με μισό μάτι

Η μοίρα δεν ήθελε αυτός να βρει
Της χαράς το πρόσωπο μην δει
Μόνο προδοσία όταν έδινε καλό
Για να τον κάνει λέει πιο σκληρό

Ο Θεός τον δοκίμασε στον πόνο
Στα εμπόδια τον έστειλε μόνο
Σύντροφος του μόνο η μοναξιά
Παγωμένη διατηρούσε την καρδιά

Η καρδιά του με τον χρόνο έγινε πέτρα
Άδεια από βέλη των ονείρων η φαρέτρα
Όσο και αν ήλπιζε ότι μπορούσε να σωθεί
Άλλο τόσο ήξερε ότι στο τέλος θα χαθεί

Και να ξάφνου στον ορίζοντα μπροστά
Απ'τα ουράνια κατεβαίνει μια μικρή θεά
Η καρδιά της φεγγοβολούσε ένα φως
Που πίστευε τότε πως ήτανε χρυσός

Έδιωξε μακριά τον πόνο και την μοναξιά
Και ζέστανε την παγωμένη του καρδιά
Φίλη σαν αυτή ποτέ δεν θα ξαναβρεί
Ακόμα και αν ψάχνει κάθε σπιθαμή

Λόγια ευγνωμοσύνης δεν είναι αρκετά
Για το καλά που έφερες πίσω ξανά
Για το φως που έδωσες σε μια ψυχή
Που τώρα πια μπορεί να αναστηθεί

Μέχρι τότε η καρδιά του ήτανε μόνη
Τα όνειρα του τσαλαπατημένη σκόνη
Η ελπίδα για το αύριο μόνο να φύγει
Αφού με το χτες μαζί και αυτό τον πνίγει

Έμαθε από εσένα να ζει μόνο το τώρα
Να αξιοποιεί την κάθε πολύτιμη του ώρα
Το σκοτάδι όταν είναι μόνος να το διώχνει
Και τον εαυτό του στα όρια του να σπρώχνει

Θέλει να σου πει ευχαριστώ απ'την καρδιά
Τώρα που φεύγει πια και θα 'ναι μακριά
Οι άγγελοι να σε φυλάνε από ψηλά εκεί
Ευτυχισμένη να σαι ζητά στην προσευχή

Και αν κάποτε καλή μου φίλη χρειαστεί
Τραγούδα στου ανέμου την απαλή πνοή
Καβάλα στο αγέρι κοντά σου θα βρεθώ
Τον πόνο που σε πνίγει να διώξω και ας χαθώ
[/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-10-2009