Μονόλογοι. Ισωσ Ισωσ

Δημιουργός: φραγκοσυριανος, Βαγγέλης Βουτσίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΜΟΝΌΛΟΓΟΙ. ΙΣΩΣ ΙΣΩΣ

Συνάντησα τον έρωτα
σαν ήμουνα παιδί
ήταν ντυμένος γιορτινά
με μελωμένα χάδια
κι άρχισε να με ξεναγεί
σ' όμορφα μονοπάτια
σε καλντερίμι μου' δωσε
το πρώτο χτυποκάρδι
ήταν γλυκό μαγευτικό
κάτω απ' το φως
που τρεμόπαιζε
όπως τα άστρα
στόλιζε ένα ξωκλήσι
μικρο
Άγιο Νικόλα το' λεγαν
Άγιο των φτωχών
αυτό θα' ναι το στέκι μας
είπα στον έρωτά μου
εδώ θα σε προσμένω
άγγελε φύλακα μου
ήτανε όρκος αγάπης
όρκος λατρείας
έτσι περνούσε ο καιρός
ξένοιαστα κι απαλά
μέχρι που ήρθε ο καημός
άγνωστος για μένα
συντρίμμια έγινε η ψυχή
Πόλη αραχνιασμένη
αφού περίμενα να ρθει
μα άδικος ο κόπος
παραμιλούσα κι έκλαιγα
στον Άγιο με πάθος
μα χειμωνιά και ερημιά
μία καρδιά στο βάθος
ήθελα να μισήσω τον έρωτα
για πάντα να τον διώξω
όμως εκείνος
με είχε διαπεράσει
σε όλο το αίμα μου
μέχρι που άρχισα να βλέπω
την μορφή του στο πλήθος
έτρεχα να τον πιάσω
μα ζήταγα συγνώμη
και' λεγα παραγνώρισα
μέχρι που ξύπναγα
ιδρωμένος από λαχτάρα
ότι ζούμε μαζί
σε πελάγη ευτυχίας
μα όλα ήταν
πλάνη και ψέμα
που χαράκωσε
την ψυχή μου για πάντα
με απορίες και
ερωτηματικά,,,,,
γιατί ο έρωτας ν' αλλάζει
μονοπάτι
στην τελειότητα
και να χωρίζει τις καρδιές
δίχως να έχει τύψεις
και να πλανιούνται
εδώ κι εκεί
ψάχνοντας ευτυχία
σε άλλους κόσμους
χωρίς να γεμίζουν
οι καρδιές
να ξεχειλίζουν από αγάπη
ίσως ίσως ο θάνατος
να τις ενώνει για πάντα
και να περνάνε αγκαλιά
την πύλη του ουρανού

ίσως ίσως υπάρχει
ακόμη ελπίδα
έστω και εκεί.....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-10-2009