Καληνύχτα

Δημιουργός: Νεράιδα Ερατώ, Τζέσσικα Μερκουριάδη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Με λένε Ερατώ και σε λίγη ώρα θα έχω πεθάνει.
Δεν υπάρχει ελπίδα πια, νιώθω τη ζωή μέσα μου να ξεψυχά σιγά σιγά σαν κερί που σβήνει, δεν φοβάμαι όμως, αντιθέτως ανυπομονώ τον ερχομό του θανάτου, ένα εισιτήριο για τον αιώνιο ύπνο, χμ, ύπνοs, ξεκούραση, ωραία μου ακούγεται.
Το πιο βασανιστικό πράγμα αυτής της κατάστασης είναι ότι πια έχεις γίνει μόνιμος κάτοικος του μυαλού μου, δεν μπορώ να σε διώξω, ούτε θέλω. Σκέφτομαι τις ατέλειωτες ώρες που περάσαμε μαζί, θυμάμαι το ζεστό σου χαμόγελο και την γεύση του έρωτα στα χείλη σου. Θυμάμαι τα μάτια σου, τα οποία, όταν οι ακτίνες του ήλιου χάιδευαν το πρόσωπό σου, γέμιζαν χρυσόσκονη.
Μα τώρα δεν είσαι εδώ, όλες οι στιγμές που περάσαμε μαζί παίζουν ασταμάτητα στο μυαλό μου σαν ταινία, τα δάκρυα δεν ελέγχονται πια, σε έχασα κάπου μέσα στο πλήθος και δεν σε ξαναβρήκα. Ήσουν ο βράχος μου, ο άνθρωπός μου, το ένα άτομο που ήξερε να με διαβάζει και να με ηρεμεί. Η απουσία σου πια έχει γίνει αποπνικτική και μου θυμίζει το ότι δεν πρόλαβα να σου πω Σ’αγαπώ.
Θα με φιλούσες άραγε? Θα με έδιωχνες? Δεν υπάρχει νόημα να το σκέφτομαι, έχεις εξαφανιστεί, η ανάμνηση σου είναι το φάντασμα στα παρασκήνια μίας ατέλειωτης ιστορίας που κυνηγάει το τέλος της. Μα τώρα πια έχει κουραστεί, όπως έχω κουραστεί και εγώ.
Δεν υπάρχει πια ελπίδα, τουλάχιστον πρόλαβα να αντιμετωπίσω την αιώνια εχθρό μου, την μοναξιά, δεν ήσουν εδώ να με χειροκροτήσεις όμως, καλύτερα, θα πεθάνω αθόρυβα, χωρίς να πληγώσω κανέναν.
Όλα θολώνουν,
Η καρδιά μου σταματά,
Ελπίζω να με κρατήσεις πάντα φυλακισμένη σε κάποιο απόμακρο μέρος του μυαλού σου, και να με θυμάσαι πού και πού, ίσως να αναρωτηθείς για το πού έχω εξαφανιστεί, μα δεν θα ξέρει κανένας να σου απαντήσει.
Σου αφήνω το Σ’αγαπώ μου,
Καληνύχτα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-10-2009