Αγάπη ζωντανή που ζεις μες στα Ερέβη

Δημιουργός: Άρης Αστεριάδης, Άρης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αγάπη ζωντανή που ζεις μες στα ερέβη
(8)
Σε χιλιόχρονο σκοτάδι μέσα ο ήλιος κατοικεί
Σαν πεθάνανε οι θεοί και μαυρίσαν οι ουρανοί
Σ’ έναν κόσμο πιο θολό κι από τα ονείρατά μου
Όπου σκιές λευκόπεπλες ξεσχίζουν την καρδιά μου.

Οι αχτίδες έπαψαν με φως να λούζουνε τη γη
Κλειστήκανε σ’ ένα κουτί και ξεχάστηκαν εκεί,
Εκεί που μόνος τώρα πια ο πόνος καρτερεί
Χωρίς μιαν ελπίδα να ‘χω πως θα αφήσω την ψυχή.

Οι ουρανοί τις ανταύγειες των χρωμάτων δώσαν
Κι όλα τα σύννεφα σε μια στιγμή νεκρώσαν
Χαθήκανε στα έγκατα που κλαιν τα ξωτικά
Γκρεμίστηκαν από γκρεμούς μέσα στη καταχνιά.

Η αγάπη μου καθρεφτίζεται στης λίμνης το σκοτάδι
Μυστικά την αγκαλιάζουν τα σκιερά χέρια του Άδη
Φεγγοβολά στις στάλες πόνου που ρίχνουνε τα κρίνα
Και την ζωντάνια βρίσκει ευθύς σαν την φιλούν εκείνα.

Κι όπως βυθίζεται στης λίμνης, ο πόνος, τα νερά
Νιώθω να λιώνουνε τ’ αγκάθια που έχω στην καρδιά,
Μα είν’ όλα αυτά μια θλιβερή και ξένη φρεναπάτη,
Πως λιώνει ο πόνος στα νερά για τη χαμένη αγάπη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-10-2009