αμφιδρομα

Δημιουργός: Αστρογιογγι

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια αμαρτια...
αυτή που πνιγεις τον Θεο σου με τα δυό τα χερια
και μετανιωνεις , γιατι δεν γνωρισε γυναικα

Tι εστι αγαπη ;
Αυτήν που κρατα γλωσσα μαχαιρι
και φτυνει τις συλλαβες , που ποτε σου μην ακουσεις
Γιατι από εκεινη την στιγμη ,νεκρος περιφερεσαι
Νεκροζωντανος βαφτιζεσαι...
κι ολοι νεκροι τριγυρω...

Η πενα , βαθια χαραζει , εμενα μοναχά
μα σαν αλαζονεια συναντα , σπαθι γεννιεται , κυνηγα
ρουφιανους , μαστροπους, δασκαλους του κοινου
προκαταλειψεις , δογματα , υλιστες ιερεις ενος Θεου
που αναζητουν την θωρακισμενη αληθεια των λογων Του
χωρις να εχουν ποτε προσευχηθει στην Αβυσσο των πονων Του
τοτε μονο θλιβομαι , σαν η οργη μου στο θηκαρι μου βρονταει
γραμμη που εξεχει της σκιας μου , μ' αποζηταει
τον Ηλιο
αυτον , αυτην , που φωτιζει τα σκοταδια του νου
και στις εξαρσεις της , σπαθινες κηλιδες σε ξεσκιζουν
εκει τα δεδομενα χανουν την επαφη
- συγχωρεση δεν δινεται χωρις αφη -
κι χαρακιες δαγκωματα , μονο να βαθυνουν...

Οι Μοιρες κλαινε σαν σε προσταζουνε να ζεις
τριγμες του σκοτους , που εισχωρει κατρακυλωντας
στα φωτεινα σημαδια , των αμυχων , των λεξεων μας...

Κοιτας αδειος τριγυρω ματωμενος ,
αγριοκοιτας , μα δεν ζυγωνεις τους εχθρους
στους ζωντανους ευχες ξερνας μετανιωμενος
μολις που νιωθεις την καρδια... ξαναχτυπαει
εκ του αφανους...

-Τιποτε δεν εχεις ματια μου υποστει ματαια...
ελα στα συγκαλα σου , τωρα που δεν το 'μαθε κανεις...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-10-2009