Ο ζόφος της μοναξιάς

Δημιουργός: ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ, ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όταν η μοναξιά
Με πρόσωπο σκοροφαγωμένο
Και χέρια κοκαλιάρικα
Μου κτύπησε σαν άνεμος κακότροπος
Δυνατά την πόρτα
Ο σκοτεινός ουρανός
Τύλιξε μεμιάς την ύπαρξή μου.

Το σπίτι μου από τότε αδειανό
Ούτε μια λέξη δε μου λέει
Οι τοίχοι του μελαγχολικοί και άκαμπτοι
Διόλου δε μου χαμογελάνε
Ο μεγάλος καθρέφτης στο σαλόνι
Σκυθρωπός
Σαν σύννεφο που ’ναι έτοιμο να βρέξει
Αβάσταχτα κουράστηκε
Μόνο εμένα κάθε μέρα να κοιτάζει.

Μα και στο χορταριασμένο κήπο
Δεν ανθίζουνε εδώ και χρόνια
Τα λουλούδια
Καθώς ο ανοιξιάτικος ήλιος
Εξαφανισμένος πια
Δεν τα βλέπει
Τα πουλιά μουγκά
Στα μαραζωμένα κλαδιά των δέντρων
Δε μου κελαηδούνε
Κι οι πέτρινες κρήνες
Ασταμάτητα ποτίζουν την ψυχή μου
Με φαρμακωμένο νερό.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-12-2009