Ξημερώνει

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ξημερώνει μα δεν τολμώ
Απ’την αγκαλιά σου να βγώ
Ν’αποχωριστώ το μεγάλο φώς σου το νικηφόρο
Που μονάχα αυτό στο σώμα σου ξέρει
Τον εαυτό σου να προσφέρει
Με γοητεία κι αρπαγή
Σε μιά αστραφτερή αναλαμπή
Της ζωής τον σπόρο

Όλα τα είδωλα ας σβήσουν,διακοπή
Ας σταθεί ο χρόνος για μια στιγμή
Να σ’ατενίσω πάλι
Βλέμα σα χέρια σα χείλια
Βλέμα στ’ακρόστηθα και στα κρυφά κοχύλια
Φλογισμένη πειθήνια φαντασία
Που συμπληρώνει τη νοσταλγία
Στου έρωτα σου την κραιπάλη

Βέλος βαθιά με καρφώνει
Στον έρωτα με απογυμνώνει
Σωριάζονται οι σκιές το σκοτάδι έχει νικηθεί
Απ’τον αλλότριο θησαυρό
Της βουλιμίας κεντρί αεικίνητο χρυσό
Το αίμα μου βράζει
Το θάνατο μου αναγκάζει
Σ’ανακωχή

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-01-2010