Η μπαλάντα του ναυτικού

Δημιουργός: ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ, ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήταν καλοκαίρι όταν μπαρκάρισα στο φορτηγό πλοίο «Κούρο Σίβο»
Στο μουράγιο με τους γλάρους ανέμελους να φτερουγίζουνε τριγύρω
Μ’ αποχαιρέτησε φιλώντας με γλυκά στα διψασμένα μου τα χείλη
Η αρραβωνιαστικιά μου που ’χε δεμένο στο λαιμό λευκό μαντήλι.

Περνώντας απ’ τη Θήρα με το φουγάρο μαυρίλα να καπνίζει
Άρχισε στην ουρανοσκεπή να ξετυλίγεται δίχως αστέρια η νυχτιά
Μονάχα το χρυσαφί φως του φάρου απόμεινε στ’ απόκρημνα βράχια
Για να μου θυμίζει των γαλανών ματιών της τη φεγγοβολιά.

Κι όταν βγήκαμε στου απέραντου Λιβυκού Πελάγους τ’ ανοιχτά
Ξέσπασε καταιγίδα καθώς άνοιξαν του οργισμένου ανέμου τα ασκιά
Το κοσμογυρισμένο πλοίο μας σαν καρυδότσουφλο βολόδερνε
Πάνω στης άγριας θάλασσας τα πελώρια τ’ αφρισμένα κύματα.

Οι λαμαρίνες τρίζανε έτοιμες σαν μουσκεμένα χαρτόνια να κοπούνε
Οι μηχανές κατάκοπες πλαντάζανε από το συνεχή αλαλαγμό
Κι ένας γέρος ψαρομάλλης ναυτικός μ’ ένα σταυρουδάκι στο λαιμό
Προσευχότανε στην Παναγιά για να μας σώσει απ’ τον πνιγμό.

Κι η Παναγιά η φιλεύσπλαχνη για τύχη μας καλή τον άκουσε
Και έφερε στο σκοτεινό ανταριασμένο πέλαγος πρωτόγνωρη γαλήνη
Που τώρα σαν μοσχοβολιστός κήπος ανοιξιάτικος ανθοβολούσε
Καθώς ασημοστολισμένη η σελήνη πρόβαλλε στον ανέφελο ουρανό.

Μόλις φτάσαμε στο Πορτ Σάιντ που ‘ναι πλημμυρισμένο εξωτισμό
Με φοίνικες αψηλούς, κτήρια γραφικά κι όμορφα αραβικά τραγούδια
Έτρεξα γρήγορα και της τηλεγράφησα λουλούδια για να της πω
Μέσ' απ' τα βάθη της σωσμένης μου καρδιάς πόσο πολύ την αγαπώ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-01-2010