άδικη που ήταν η ζωή

Δημιουργός: ΚατεριναΘεωνα, Κατερίνα Θεωνά

1967-1974. ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΑΠΟ ΞΟΦΛΗΜΕΝΑ ΤΣΟΓΛΑΝΙΑ ΝΑΡΚΩΣΕ ΓΙΑ 7 ΧΡΟΝΙΑ ΕΝΑΝ ΑΠ ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΒΑΣΑΝΙΣΜΕΝΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥΣ ΜΕ ΤΙΣ ΥΠΕΡΑΤΛΑΝΤΙΚΕΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Eικοσιδυό χρονών παιδί
καύτρα,στου ήλιου τα μπαλκόνια
βήμα στης νιότης τη χλιδή
τσιγάρο,ανάβεις στη ομόνοια


Αργά περνάς τη πειραιώς
μια ακόμα μέρα μοιάζει αστείο
και λες πως στο έταξε ο Θεός
να ζήσεις στο μεταξουργείο


Κι όμως στο σπίτι σου δεν πας
βαπόρι μπλέ,μαύρο φουγάρο
πόρτα στη μάνα δεν χτυπάς
σ έχουν μπαρκάρει,για τη γυάρο


Γκρίζο κατάστρωμα λερό
παλιά κουβέρτα με λεκέδες
στο βαλιτσάκι το καρό
και στους καρπούς σου χειροπέδες


Κι αναρωτιόσουνα γιατί?
όταν σας βγάλανε στη Σύρα
αυτό το ύπουλο χαρτί
για σένα το έπαιξε η μοίρα


Σκληρή του χρόνου η αγκαλιά
να ήξερες που θα καταλήξεις
όταν μια μέρα στη δουλειά
μοίρασες πέντε προκυρήξεις.


Στη γυάρο σ έβγαλαν πρωι
απ το πολυ παλιό καικι
άδικη που ήταν η ζωή
δεν σε είχαν πάει ούτε σε δίκη


Νοτιάς υγρός θαλασσινός
σου φαρμακώνει τα πνευμόνια
κι ένας σου πόθος ταπεινός
μια βόλτα ακόμα στην ομόνοια
όνειρο γίνηκε βάθυ
κι ύστερα λήθη πελαγίσσια
ως και το μνήμα έχει χαθεί
κι ούτε δυό στείρα κυπαρίσσια........

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-04-2010