Το άγγισμα του δράκου

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άκου με λίγο κι ίσως για πάντα
-μη με πιστέψεις, μονάχα άκου-
Έχω το άγγισμα του δράκου
και τις φωτιές του έχω στη τσάντα.

Φεύγω μια στάλα απ’ το παραμύθι
-δεν θέλω άλλο να σε πληγώνω-
χαρτί ο κόσμος και τον διπλώνω
σ' ένα μπουκάλι γεμάτο λήθη.

Κι αν δεις καμένη κάποια του άκρη
-θυμήσου τότε όσα σου λέω-
Στις φλόγες ξέρω να επιπλέω
και για κουπί μου να’ χω το δάκρυ.

Τώρα που φεύγω, μη με κρατήσεις
-πάρε με μόνο σαν σκέτη εικόνα
μες στου μυαλού σου τον τυφώνα-
εγώ που θέλω, όσα ζητήσεις.

Κι άμα ‘ρθει η μέρα, και με ξορκίσεις
διάβασε όσα γραμμένα σου’ χω
«Σκίσε το φόβο σα να’ ναι ρούχο
γυμνό σε θέλω να μ’ αγαπήσεις».

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-05-2010