αριθμός κηδείας: 13.974

Δημιουργός: ΨΕΥΔΩΝΥΜΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

κι εκείνο τ’ απόγευμα
τίποτα δεν έδειχνε διαφορετικό…
γύρισες την ίδια ώρα,
ανέβηκες τα ίδια σκαλοπάτια,
πατώντας στα ίδια γνώριμα σημεία…
έστριψες αριστερά, ως συνήθως, το κλειδί ασφαλείας
αυτό, που είχες επιλέξει μηχανικά από το μάτσο…
…το σπίτι, έδειχνε να έχει την ίδια διάθεση
ακατάστατο, με μια αιωρούμενη κλεισούρα
…ακούμπησες κάπου τα πράγματά σου,
χωρίς να νιώσεις καν τον θόρυβο της πρόσκρουσης
-δεν θυμόσουν πότε ήταν η τελευταία φορά που τον είχες νιώσει-
ούτε τη διαδρομή προς το μπάνιο θυμόσουν
…μόνο το πρόσωπό σου…
να το σκεπάζει το νερό απ’ τις παλάμες σου θυμόσουν,
σαν κοίταζες τον καθρέπτη, δειλά και κρυφά
μήπως είχες γεράσει…
μα δεν διέκρινες τίποτα …όπως πάντα
κι όμως ήξερες,
ήξερες, ότι δεν ήσουν εσύ
…ήξερες…
πως κάποιος άλλος, είχε πεθάνει
για μια φορά ακόμα,
για μια ακόμα μέρα…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-06-2010