Απλά μαθήματα Πολιτικής Οικονομίας (1)

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Απλά μαθήματα Πολιτικής Οικονομίας (1)</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Απλά μαθήματα Πολιτικής Οικονομίας (1)</b><p>Δημιουργός: pontoporos<p><i> Σκέψεις και προβληματισμοί από ένα μη ειδικό</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Απλά μαθήματα Πολιτικής Οικονομίας<br />
<br />
Από καταβολής κόσμου και ιδιαίτερα όταν ο άνθρωπος άρχισε να κοινωνικοποιείται, δημιουργήθηκε το φαινόμενο : Οι «πολλοί», μέσα στην κοινότητα, να εργάζονται και κάποιοι «ολίγοι» να θέλουν να ζήσουν χωρίς να δουλεύουν, ή να δουλεύουν με άλλο τρόπο ποιο ανώδυνο εκείνου των πολλών . Αυτό το φαινόμενο διαιωνίζεται και φτάνει μέχρι τις μέρες μας . Οι  πολλοί ,κατά κανόνα καλοκάγαθοι και με λίγες ευκαιρίες  να σκεφτούν για την ποιότητα της ζωής των να το πολεμάνε –από την μια – και οι ολίγοι , οι «έξυπνοι» που κοιτάνε να καλοπερνάνε στη ζωή τους χωρίς κόπο .<br />
Οι πρώτοι , κατά κανόνα , με πίστη στη δύναμη τους που πηγάζει  από την εργασία τους είναι περισσότερο ασφαλείς ανέμελοι αλλά και κουρασμένοι .Έχουν την έγνοια να ξεκουραστούν και να ζήσουν ξέγνοιαστα . Οι «ολίγοι» ανασφαλείς με περισσότερο χρόνο να σκεφτούν , μετράνε το αύριο, μηχανεύονται τρόπους να επιβιώσουν και συσσωρεύουν δύναμη (πλούτο και εξάρτηση ) .<br />
 Το ετεροβαρές  αυτό κοινωνικό  δίπολο , τον περισσότερο καιρό λειτουργεί σε ανεκτά επίπεδα και σχετική ισορροπία με την ανοχή των πολλών. Κατά καιρούς όμως η κατάχρηση των μηχανισμών και η βουλιμία των «ολίγων» δημιουργεί αντιπαλότητες και έχθρες .Τότε  βλέπουμε να γίνονται συσπειρώσεις των «πολλών» , επαναστάσεις ,εξεγέρσεις και άλλου είδους  αντιδράσεις κατά των ολίγων για να επανέλθει η κοινωνία σε ισορροπία . Τις περισσότερες φορές όμως με βίαιο τρόπο .<br />
Παλαιότερα ο απλός άνθρωπος τα έβαζε με τον γαιοκτήμονα ή τον βιομήχανο που ήταν ορατός και άμεσος αντίπαλος του. Ήταν συνήθως κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο , κάποια συγκεκριμένη ομάδα. Οι «πολλοί» σχεδόν πάντα ανοργάνωτοι ενώ οι «αντίπαλοι» τους οργανωμένοι είχαν πάντοτε τα στηρίγματα τους. Άρχοντες Βασιλιάδες Φεουδάρχες Ιερείς  Ειδήμονες  κ . α Μεθοδεύσεις και Συστήματα ( Δημοκρατικά, Αυταρχικά, Δημοκρατικοφανή ,το σχολείο ,η εκκλησία  κ.α )<br />
 Οι εκάστοτε εθνοσωτήρες μας, κατά κανόνα  πράκτορες τους – με συνειδητό ή ασυνείδητο τρόπο - και τα περίφημα golden boys , οι επιστάτες τους ,να συνεργάζονται και να  αλληλοευεργετούνται.(Διαπλοκή) . Το κόλπο και ο στόχος είναι ίδιος :Πως οι πολλοί και κατά κανόνα φτωχοί θα δουλεύουν για τους άλλους , τους λίγους τους πλούσιους που δεν δουλεύουν  ( ή που δουλεύουν τα χρήματα τους)  .  <br />
Σήμερα ο αντίπαλος-εχθρός του λαού είναι δυσκολότερο να προσδιοριστεί . Λέμε ότι είναι οι τράπεζες . Ποιες τράπεζες ; !!! Η τράπεζα της γειτονιάς μας ; Όχι . <br />
Κάποιες τράπεζες …Υπέρ τράπεζες  (Χεντς Φανς κ.λ.π) που αποτελούν το όχημα ,το εργαλείο των κάποιων ολίγων για να διαιωνίζεται η αέναη σχέση μεταξύ πτωχών και πλουσίων . Αυτή τη φορά τα πράγματα είναι πιο δύσκολα . Ο εχθρός  είναι απρόσωπος και πολλές φορές - πέρα από τους «ολίγους» χρηματοδοτείται ακόμα και από αυτούς που ορίσαμε ως «πολλούς» . Δηλαδή κατά κάποιο τρόπο  βάζουμε τα χέρια μας και βγάζουμε τα μάτια μας . Και πως γίνεται αυτό ; Αγοράζουν το χρήμα μας φτηνά και  μας το πουλάνε δυσανάλογα ακριβά .(τοκογλυφία) .<br />
<br />
Αυτοί  που έχουν την άνεση του χρόνου να τα σκέφτονται και να αναλύουν τα ανθρώπινα - όχι για να μη λέμε ότι δεν δουλεύουν – έχουν καταλήξει εκτός των άλλων και στα εξής: <br />
ι) Ότι ο άνθρωπος εκ φύσεως έχει την τάση να θέλει τα ν (νι) υπάρχοντα του να τα κάνει  ν+1 (νι συν ένα) και αν μπορεί και 2ν ή 10ν και γιατί όχι  100ν ….<br />
ιι) Ότι ο άνθρωπος θέλει να αποκτήσει πράγματα που βλέπει να έχει και  ο διπλανός του .<br />
Τα παραπάνω δυο αιτήματα κατ’ αρχήν κρίνονται εύλογα θεμιτά και κινητήρια δύναμη για κάθε άνθρωπο και την ανθρωπότητα να πάει μπροστά . Η Υπηρέτηση των αποτελεί ευχής έργον , αρκεί να μην γίνονται εργαλεία εξυπηρέτησης της ματαιοδοξίας και της απληστίας του ανθρώπου .<br />
ιιι) Οι συνθήκες λειτουργίας της κοινωνίας . Οι «ολίγοι» με τον τρόπο τους και τα μέσα που διαθέτουν , διαμορφώνουν κατάλληλο σκηνικό ώστε να υπάρχει η αίσθηση του αναγκαίου για ορισμένα πράγματα . (περιβάλλον)<br />
Εργαλεία τους τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ,η μόδα , τα κάλπικα και στημένα πολιτιστικά δρώμενα, διάφορα  πρότυπα , συνήθειες, ιδεοληψίες κ .α .<br />
iv) H συγκρότηση του ατόμου. Ο χαρακτήρας και η παιδεία που φέρει το άτομο<br />
και κατά περίπτωση η εκπαίδευση του (το είναι του)<br />
Από τις παραπάνω θεωρήσεις οι τρείς πρώτες φαίνεται να βρίσκονται στο οπλοστάσιο των « ολίγων»  ελέγχονται και μοχλεύονται από αυτούς .Και μόνο η τελευταία (ιv)  θεώρηση θα μπορούσε να ελέγχεται από τους «πολλούς» υπό προϋποθέσεις π.χ Να έχουμε περιόδους ακμής της ανθρωπότητας ή υγειές κοινωνικό και πολιτιστικό περιβάλλον κ.α . Αντιθέτως στις μέρες μας ακριβώς επειδή δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις – κάτι για το οποίο έχουν φροντίσει οι «ολίγοι» - και αυτή λειτουργεί υπέρ των «ολίγων» .<br />
<br />
Στις μέρες μας, αυτές οι υπέρ τράπεζες φαίνεται να υπερβάλουν στον ρόλο τους και να κερδοσκοπούν ανεξέλεγκτα . Λειτουργούν σχεδόν μαφιόζικα και χωρίς τη συνεργασία με τους κυβερνόντες . Οι τελευταίοι πάλι αντί να είναι οι εκπρόσωποι των «πολλών» και να ελέγχουν τις απαιτούμενες ισορροπίες , έχουν υποταχτεί στη θέληση των ολίγων . Έτσι θα μου πείτε ότι δεν υπάρχει ελπίδα .<br />
Και όμως υπάρχει . Τη λύση κατά τη γνώμη μου θα την δώσει και πάλι η φύση μέσα από το αξίωμα  Δράσης-Αντίδρασης . Κάποτε την λύση την έδινε ,ας πούμε , ένας πόλεμος  Ο πόλεμος που οδηγεί στην εξαθλίωση τον κόσμο και εκτός από το Σοκ ξαναφέρνει την κοινωνία σε μια νέα αφετηρία και καινούργιο ξεκίνημα. Κάτι τέτοιο όμως στις μέρες μας θεωρείται πολύ επικίνδυνο  ακόμα και από τους «ολίγους» . Άρα αυτό που απομένει να γίνει είναι να οδηγηθούμε στην εξαθλίωση- χωρίς πόλεμο – από τους «ολίγους» . Να φέρουν την ανθρωπότητα στα μέτρα τους . Ας πούμε είκοσι χρόνια πίσω , ή και πενήντα όσο τέλος πάντων νομίζουν ότι τους παίρνει . Και μετά ξανά τα ίδια και χειρότερα . <br />
Πρόταση : Να μπουν αυτές οι υπέρ τράπεζες στην υπηρεσία της ανθρωπότητας και να λειτουργούν θεμιτά και χάριν αυτής  και με τη συναίνεση της. Αν όμως η ανθρωπότητα δεν μπορεί να τους πείσει, τότε θα πρέπει να τους ακυρώσει την δύναμη .<br />
 Η δύναμη τους είναι  το χρήμα , και τα πάθη των ανθρώπων. Το χρήμα που από μέσο συναλλαγής μεταξύ των ανθρώπων στις μέρες μας έχει αναχθεί σε υπέρτατο αγαθό του ανθρώπου. Υπέρτατος στόχος . Ο θεός μας. Και τα πάθη των ανθρώπων που ως γνωστόν όταν δεν ελέγχονται γίνονται απύθμενα και αυτοκαταστροφικά . <br />
Και οι δύο αυτοί παράγοντες γιγαντώθηκαν παραμορφώθηκαν γιατί υποχώρησαν οι πανανθρώπινες αξίες που με σχετικά ικανοποιητικό τρόπο καθόριζαν τις ισορροπίες.<br />
Απαιτείται λοιπόν η επάνοδος σ’ αυτές τις αξίες . <br />
Φορέας μιας τέτοιας προσπάθειας πρέπει να είναι η οικογένεια και το σχολείο και στόχος μια νέα αγωγή του ατόμου . Μια οικογένεια που δεν θα καθοδηγείται από τον μέγα παιδαγωγό ,μικρών και μεγάλων  την ανεξέλεγκτη  T.V .Και ένα σχολείο που να στηρίζεται στο μέτρο το αγαθό και το ωραίο . Το δίκαιο  την ελευθερία κ.α .<br />
Υπάρχουν βέβαια και άλλες λύσεις οι βίαιες,αμφίβολης όμως αποτελεσματικότητας.<br />
<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-06-2010</td><td valign=top></td></table><br />