η μηχανη του χρόνου-επεισ 5- Δημιουργός: marakoskevasmata, Μάριος προηγουμενα επεισοδια,στις συλλογες μου Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Εκείνη χαμογέλασε και προχώρησε αργά προς την άκρη της πλατφόρμας χωρίς να γυρίσει το βλέμμα πίσω της. Έτρεξε σαν τρελός ξοπίσω της, σπρώχνοντας τον κόσμο απο μπροστά του.
Όμως κανένας δεν διαμαρτυρήθηκε, κανείς δεν τον κοίταξε άγρια, όλοι χαμογελούσαν και έδειχναν ευτυχισμένοι .Πλησίασε κοντά της πριν ν ακουστεί ο ήχος του τραίνου .΄΄Μα γιατί το κάνετε αυτό κυρία,πέστε μου γιατί?¨¨Εκείνη κοντοστάθηκε για λίγο και γύρισε προς το μέρος του.
¨Ηταν τα τελευταία μου κουπόνια άνθρωπε και αυτό που έρχεται ..είναι το δικό μου τραίνο, μη με καθυστερείς σε παρακαλώ¨¨.
Ήταν τα τελευταία της λόγια καθώς το σώμα της έπεφτε με ορμή στο κενό.
Το τραίνο μπήκε με μεγάλη ταχύτητα στο σταθμό και χωρίς να κόψει ταχύτητα…
Έτρεξε σαν τρελός προς την έξοδο ανεβαίνοντας δυό ,δυό τα σκαλιά,κάνοντας συχνά εμετό στην ενδιάμεση διαδρομή προς το το σπίτι του.
Στο δρόμο δεν συνάντησε άλλο κόσμο παρα μόνο εκείνους στους οποίους πλήρωσε ¨προστασίᨨ για να του επιτρέψουν να συνεχίσει.
Έβγαλε ένα αναστεναγμό ανακούφισης, όταν κάθισε ξανά στη θέση του μπροστά απ το ταμπλό με τα κουμπιά.Με γρήγορες κινήσεις τοποθέτησε στον χρονομετρητή τα απαραίτητα στοιχεία για την επιστροφής του,..20 Νοεμβρίου 2007,ημέρα Τρίτη.
Το μηχάνημα λές και βιαζότανε κι εκείνο,άρχισε να βγάζει το γνώριμο σφύριγμα του γεμιζοντάς τον αισιοδοξία.Τράβηξε τον μοχλό προς το μέρος του λές και πάσχιζε να ξεφύγει από κάποιο βρικόλακα που τον κατάτρεχε ,2089,88,87…….2007
Πετάχθηκε απ το κρεβάτι καταιδρωμένος.¨¨όχι,δεν θ αφήσουμε με τίποτα αυτός ο εφιάλτης να γίνει το μέλλον μας¨¨Ντύθηκε βιαστικά και έτρεξε προς την έξοδο του σπιτιού με βήματα αποφασιστικά για να ενωθεί με το μεγάλο πλήθος που διαδήλωνε στους δρόμους.
«Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ, ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ,ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ,ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ»
Μαράκος
Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-06-2010 | |