Γης κι ουρανού ανάμεσα

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

άντρα προς γυναίκα

Βραχήκανε τα χείλη σου κι οι βράχοι κλείσανε σιωπή
δε βαδίζεις με όλους και δεν ξέρεις γιατί.
Έμεινες πίσω να σκεφτείς κι εγώ προπορευόμουν
οι ώρες που απέμειναν βρήκαν παιδιά στους δρόμους.

Γης κι ουρανού ανάμεσα το πρόσωπό σου το ‘δα
γυρνούν οι ψεύτικοι καιροί σε μια μεγάλη ρόδα.
Συναντάς την αγάπη και περνάς πιο μπροστά
όλες οι μέρες οι δικές μου σε βρήκανε
κι ας νομίζω πως έτσι δε θα γίνει ξανά
σε κοιτώ μες σ' όλα αυτά που ξεχαστήκανε.

Πάλι στην πικροθάλασσα οι σκέψεις ήθελαν να βγουν
και σου ‘λεγαν πως άργησα οι σκέψεις ήθελαν να ζουν
κι είδα την Σμύρνη στο όνειρο την εκκλησιά που άλωσαν
και μέσα στο όνειρό μου οι σκέψεις πάλι με πονούν
θα μείνω απόψε να σε δω όλα όσα μένουν άργησαν
σε δυο καράβια θύμησες τα βάσανα μεγάλωσαν
όμως κι αν σώθηκε η φωνή εγώ πάλι ανάσανα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-07-2010