Για γέλια η για κλάμματα?

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Για γέλια η για κλάμματα?</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Για γέλια η για κλάμματα?</b><p>Δημιουργός: ΚατεριναΘεωνα, <i>Κατερίνα Θεωνά </i><p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Ιούλης του 2006.....εν πλω.Οι επιβάτες στο Αιολος Κεντέρης μάλλον υπεράριθμοι,ήδη είχαν αρχίσει να<br />
τσακώνονται για τους λανθασμένους αριθμούς των θέσεων που τους έδωσαν απο τα πρακτορεία πριν<br />
ξεκινήσει το πλοίο.<br />
Δεν είμαι και στα καλύτερα μου,ποτε δεν συμπαθούσα τα αεροπορικά καθισματα,άσε που λόγω μεγαλης<br />
ταχύτητας σου απαγορεύουν να βγεις εξω,οι πόρτες που οδηγούν στο πολύ μικρό κατάστρωμα είναι<br />
κλειδωμένες.Πίσω από μένα κάθεται μια ημιφλύαρη οικογένεια,ο πατέρας σοβαρός ξεκοκαλίζει μια εφη<br />
μερίδα η μητέρα μια συμπαθητική κυρία γύρω στα 50 δεν έχει κλείσει το στόμα της απο την ώρα που ξε<br />
κινήσαμε και η έφηβη κόρη μιλάει πολύ λιγο με τόσο σωστα ελληνικά(παραξένο για την εποχή μας)που<br />
με κάνει ν αναρωτιέμαι σε ποιο σχολείο πηγαίνει.<br />
Το πλοίο φτάνει στην Πάρο,εεε...ένας μικροχαμός γίνεται,όχι τόσο μ αυτούς που αποβιβάζονται,άλλα με<br />
εκείνους που επιβιβάζονται με προορισμό κάποιο άλλο νησί,ήδη έχει αρχίσει η γκρίνια απο μια παρέα<br />
Ιταλών,γύρω στα 20 άτομα που έχουν μπει με προορισμό την Σαντορινη.Ο κοκκινογένης νεαρός που <br />
κράτιεται χεράκι με την κοπελλα του φωνάζει οτι τους έδωσαν διαφορετικά νουμερα θέσεων απ αυτα που γράφουν τα εισητήρια,όπως καταλαβαίνεται ,οι δυο τους χωρίζουν για ένα δίωρο δηλάδη..............<br />
μέχρι να πιάσει το ταχύπλοο Σαντορίνη.Και ενώ τελικά τα παιδιά συμβιβάζονται και αράζουν στις θέσεις<br />
που τους έδωσαν η κυρά πίσω μου διαμαρτύρεται χαμηλόφωνα που χωρίσαν τους ερωτευμένους σε<br />
ένα τόσο ρομαντικό δίωρο με τον ήλιο ντάλα μεσημέρι να καίει τα τζάμια και τα μισά κλιματιστικά χαλα<br />
σμένα.<br />
Η τηλεόραση, έχει ειδήσεις.είναι η εποχή που οι Ισραηλινοί βομβαρδίζουν μερόνυχτα τον Λίβανο,θα τις<br />
θυμάστε εκείνες τις εικόνες,δεν ξεχνιούνται.......τον πατέρα που τρέχει αλλόφρονας κρατώντας στην<br />
αγκαλιά του κομματιασμένο διχρόνο κοριτσάκι του........και πολλά άλλα.Νεκρική σιγή στο καράβι,ακόμα<br />
και η φωνακλάδικη παρέα των Ιτάλων έχει σωπάσει,ο κοκκινογένης μόνο ψυθιρίζει με πνιγμένη φωνή<br />
και σχεδόν κλαίγοντας .....οοο...guerra...guerra....ragazzi.H φλύαρη κυρία ανεβοκατεβάζει θλιμμένη το<br />
κεφάλι,γυρίζω και την κοιτάω με συμπάθεια,γιατί καταλαβαίνω ότι κατι θέλει να μου πει για την τραγωδία που παρακολουθούμε από τους δέκτες,όλοι εμεις οι αραχτοί που πάμε για διακοπές<br />
-Είδες,κοπέλλα μου είδες (μου λέει θλιμμένη)Είναι πράγματα αυτά.Να χωρίσουν το ζευγάρι.............!<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-07-2010</td><td valign=top></td></table><br />