κι εγώ ήμουν ένα μικρό παιδί

Δημιουργός: horseman, Στέλιος Κοντοδήμος - horsemans

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σ' ένα κελί απόγνωσης...
με μαύρα κάγκελα...
και τοίχους...
ζωγραφισμένους με νεκρά φεγγάρια...
φυλάκισαν το αγνό παιδί που "πειθάρχησε"...
στης νιότης το χαμόγελο...
στου έρωτα το ποιό ηδονικό φιλί...
Μιας μέδουσας το κεντρί...
σκύρτησε στα σπλάχνα της σκέψης...
μήνυσε το κελάρισμα της όρασης...
που χανόταν στ' άγνωστα χρώματα μιας ανατολής...
δάκρυ πυρπολημένο...
χαράκωσε τα μάγουλα...
μην αγγίζεις το δάχτυλο στην σκανδάλη...
άστο να τρέξει το γαμημένο...
χείμαρρος να σκορπίσει τ' ατσάλινα τσιμέντα...
που έχτιζες τα βράδια...
κι εγώ ήμουν ένα μικρό παιδί...
μην αγγίζεις τι λέξεις μου...
επαναστατούν σ' ένα λευκό πανί...
στήνουν γιορτή...
στον ατίθασο καβαλάρη...
που ελευθέρωσε την εφηβεία...
καλπάζοντας πάνω στα γερασμένα όρια...
που δεν αντι-στέκεται...
δεν φυλακίζεται...
το παιδί...
μιας ατίθασης Ψυχής...
μην...
ξέφτισες...
στο μονοπάτι της μνήμης...
***
Στέλιος Κ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-08-2010