Στυγνός φονιάς

Δημιουργός: ivikos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μιας λυτρωμένης Άνοιξης, το αντίβαρό της χάθη
και ζυγιζόταν στο άπλωμα αρχαίας ζυγαριάς.....
Ε! από τότε στη ζωή, έκανε χίλια λάθη
και παραδόθη ανώδυνα, σε νύχτα ανημποριάς

Θρυμματισμένο τ’ όνειρο, σαν νικημένος άλτης
που αντί για βάθρο κοίταζε αγχόνη και θηλιά,
κι αντί να γίνει εραστής, έγινε εφιάλτης
που παραλύει τις νυχτιές, αγάπη κι αγκαλιά

Πέρασε στο ανιστόρητο, κι ακύρωσε το χνώτο
που έδινε στον Χειμώνα του, μια νότα ζεστασιάς,
τα θύματά του σκόρπιζε, απ’ τον Βοριά ως τον Νότο
για μια αφορμή ασήμαντη, για λόγια μιας βρισιάς

Φεγγάρια αποτρελάθηκαν, τ’ αστέρια δαγκωθήκαν
ποτέ τους δεν ξανάδανε τέτοιο θανατικό
κι από τ’ ασκιά οι άνεμοι, με απόγνωση λυθήκαν
να παρασύρουν τις κραυγές, σε ξένο Τροπικό

Η ορμήνια του Χειμώνα του….δεν άντεξε στο πέτο
και του ξαναζωγράφισε στο στήθος την πληγή,
θύμα του έγινε κι αυτός, με απόγνωσης στιλέτο
κι απ’ του Φθινόπωρου το φως, του Μάρτη βγαίνει η γη….

Μιας λυτρωμένης Άνοιξης το κύμα παραπαίει
πώς να ΄βρεις τους ορίζοντες, που πλάκωσε χιονιάς,
η ανημποριά στον έρωτα, τον «πέθανε» , τον «καίει»
κι έγινε δίχως να σκεφτεί, ο πιο στυγνός φονιάς!!!

13.09.2010

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-09-2010