Απωθημενη χαρα Δημιουργός: curious Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Ωσαν νεκρος να πορευτω , αναμεσα στους δολοφονους ,
σαν αγγελος εκδικητης , με το μισος στους ωμους ,
μαχαιρι φονικο να γενει η οργη ,
οργη δυο μετρα , κατω απο γη σκληρη ,
πιδακας υδατινος να ξεδιψαει την ψυχη .
Σ' οποιο βασιλειο της κολασης , της σκοτεινης κι αν περιπλανηθω ,
σ ' οποιο κι αν ειναι δωμα του ερεβους ,
παλι , κοντα σας θα γυρνω , με μισος ασβεστο ,
τον ιδρω σας , να πιω για πιομα .
Στα αιματα των τεκνων σας , σφαγια στην οργη μου ,
ουτε το πενθος σας , ανακουφιζει πια την υπαρξη μου .
Εκει που σημαδεψατε με το μαχαιρι ,
γκρεμος και ρεμα ν ' ανοιχτει παντοτινο ,
να ερχονται οι δαιμονες και οι αγγελοι ,
σωμα με σωμα να παλευουν ,
η ηττα του ενος , νικη στον αντιπαλο στρατο .
Αιωνια η καταρα να πλανιεται , μαυρη πιο μαυρη
κι απο συννεφο βαρυ , εκει να θαβει ,
για παντα να σταλαζει , σταγονες , σταλα την οργη .
Ο,τι εχω απωθημενο , κρισης αιωνιος δικαστης ,
για τους εχθρους το 'χω πλασμενο ,
για τους εχθρους τους καρδιακους , σ' αυτη τη γη .
Για καθε ωρα , καθε ημερα που χαραχτηκε
στον χρονο και στην ζηση σαν πληγη ,
να ' ρθει ο δικαστης της κρισης ,
το αντιτιμο να τους ζητησει ,
εκεινος που απ' τα πλουτη τους ,
δεν θα μεθυσει , ουτε θα εξαγοραστει .
Οι δημιοι , οι σαρκοβοροι , ακομη τριζουν τις τσουγκρανες ,
τις γυαλιστερες , ξεστρωνουν φυλλα κοιμισμενα ,
σε χωμα που νοτιζει και φτιαριζουν τους λακκους ,
τους ομορφα μετρημενους και τις κασες των θυματων , τις φτηνες .
Σε τετοιες κασες , ολοι θα συναντηθουμε ,
μπροσταρης , πρωτος θα συρω το χορο ,
στο δευτερο μου θανατο , πρωτος για σας ,
στα αληθεια , θ' ανταμωθουμε , τσιρκο πανηγυρης ,
σκιαχτρα , εγω κι ο φθονερος εχθρος .
Σφαγη των σφαγεων , τα ματια να χαρουνε
κι ας ειναι τελευταια , των στερνων χαρα .
Κι ουτε να δουν παρηγορια , ουτε ανακουφιση να βρουνε ,
εως με αιμα και μετανοια ειλικρινη ---πονου καρδιας---
να ξεκλειδωσουνε οι καταρες και μονο τοτε !
Οι αλυσιδες , της τιμωρου εκδικησης , για μενα της ολομαυρης χαρας .
Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-09-2010 | |