Σβησε Μανουλα Μου Το Φωσ

Δημιουργός: smaragda, Σμαραγδή Σκαλέρη

ΠΩΣ ΟΤΙ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΟΥΜΕ ΟΤΙ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΜΑΣ ΔΕΝ ΖΟΥΜΕ?

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σαν μικρο παιδι που κλαιει
με πλυμμυρισμενα ματια
στην μανουλα του λεει
αναψε μανουλα μου το φως
τρομαζω στο σκοταδι...

Σαν να οδηγω στην ασφαλτο
τερμα πατω το γκαζι
και ξαφνικα ενα τουνελ εμπρος
να με κρυφοκοιταζει,
κοβω ταχυτητα μα δεν μπορω
τ αμαξι να μαζεψω
μεσα στο τουνελ το σκοτεινο
και παλι θα παλεψω...

Σαν μια βουτια στην θαλασσα
απο ψηλα,πολυ ψηλα
παω βαθεια και χανομαι
στου ωκαιανου τ'αδυτα
παλευω με τα κυματα
κι μ αγρια θηραματα....

Μα παλι νοιωθω σαν παιδι
σε καθε κινηση μου,
που ο φοβος για το αυριο
κυριαρχει μαζι μου.

Με βλεπουν να μαι δυνατη
αντεχει λενε παντα αυτη
πατα το γκαζι στισ στρροφες,
στα απατα κολυμπαει
κι οτι κι αν βρεθει μπροστα
δεν στεκει προχωραει...

Ομωσ δεν ξερουν πωσ εγω
φοβαμαι να φωναξω
σβησε μανουλα μου το φως
θελω να πεταξω....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-10-2010