Α ν θ ί ζ ο μ α ι

Δημιουργός: αντικλείδι, πελαγία Σ. κουκίδου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

« Α ν θ ί ζ ο μ α ι »

Ακούω ανθρώπινες οπλές μα κάθομαι σιμά τους
έτσι καλά να ανθιστώ, το ποδοβόλημα τους
περνούν απάνω βιαστικές, ξοδεύουν την χαρά τους
όπως πατούν μεθοδικά στα ίχνη τα δικά τους

Βάζω το χέρι στην καρδιά και νιώθω την ανάσα
αποζητώ την μοναξιά, σαν τον παπά τα ράσα
απολογία ταπεινή σε "ψεύτικο" ενδιαφέρον
κι ομολογία ανούσια, χωρίς διόλου συμφέρον

Κάποιος μου σφύριξε στ`αυτί κι είχε περάσει η ώρα
"το νου σου εις τους Δαναούς, τους φέροντας και δώρα"
έμαθα πλέον να μιλώ με την Λερναία 'Υδρα
και το περίσσιο να μετρώ, μόνο με μια κλεψύδρα

έμαθα και με σένανε, Ζωή, καλομελέτα
να ελέγχω εγώ την σφαίρα μου στην Ρώσικη Ρουλέτα..




Ανθίζομαι** (λαϊκότροπο)
Αντιλαμβάνομαι, καταλαβαίνω κάτι που υποκρύπτεται,
παίρνω είδηση, πιάνω, ψυχανεμίζομαι, μυρίζομαι.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-10-2010